I

İşte bu vakit kolu kanadı kırılıyor günün
bir halk, şarkısını gömerken toprağa.
Soluklanıyor dilimin altında göğsünü yırtıp
balkanların milyon sesli mızıkası.

II

Onmaz, uslanmaz yüreklerde sevgi
yanardağın ucunda unutulmuş
bir kuş gibi, vurulmuş gibi.

III

Dünya, o iyi kalpli anne, şimdi
bir bir düşürüyor, çaresiz
kimsesiz çocuklarını salıncaklardan