Ahmed Dremly’nin MEE’de yayınlanan yazısını Barış Hoyraz, Haksöz Haber için tercüme etti.

Editörün notu: İsrail'in Salı günü yeniden başlattığı bombardıman sırasında Gazze'de bulunan Filistinli gazeteci ve MEE katılımcısı Ahmed Dremly'nin aşağıdaki kişisel anlatımı Lubna Masarwa'ya aktarılmıştır. Kısa ve anlaşılır olması için düzenlenmiştir.

İsrail savaş uçaklarının sesi tuhaftı; havada hissedebiliyordum.

Bir şeyler olacağını biliyordum ama bu kadar korkunç olacağını hiç tahmin etmemiştim.

Uçaklar tepemizde 10-15 dakika uçtuktan sonra neler olduğunu görmek için pencereden dışarı baktım. Kısa bir süreliğine sokağa çıktım ve kısa bir süre sonra çok yakınıma bir şey çarptı.

Şiddeti çok büyüktü ve pencere parçalanarak üzerime düştü. Yine de şanslıydım, yere düşerken sadece birkaç sıyrık almıştım.

Ev sallanıyordu ve içerideki her şey düşüp kırılıyordu. Çocuk ya da yetişkin hiç kimsenin sakin kalması mümkün değildi. Dehşet vericiydi.

Daha da kötüsü ne olduğunu anlayamamaktı. Saldırılar sürekli bir yangın kuşağı gibi birbiri ardına gelmeye devam ediyordu.

Birlikte oturup neler olduğunu anlamaya çalışıyorduk ama Gazze'nin her yerinden bombalandığı açıktı.

İnsanlar ambulans çağırıyor ve ilk önce kimi kontrol edeceklerini bilmiyorlardı ve yakınları arayıp ölüleri ve neler olup bittiğini soruyordu.

Sokaklarda bağrışmalar vardı ama kimse bombalamaların nereden geldiğini bilmiyordu. Tüm durum kafa karıştırıcı ve kaotikti.

Yaklaşık bir saat evden çıkmadım.

Sokaktaki insanlar dehşet içinde kaçışıyordu ama benim neler olduğuna dair hiçbir fikrim yoktu. Bazı arkadaşlarım dışarı çıktı ve komşularımızdan birinin şehit olduğunu öğrendim.

Allah rahmet eylesin. Çok az tanımama rağmen kibar bir gençti. Diğer birçok kişi de şehit oldu.

Savaş geri döndü 

Savaşın geri dönme olasılığını tartışıyorduk ama bu kadar yoğun olacağını hiç düşünmemiştik.

Aralarında duraklamalar olan hedefli saldırılar olacağını düşünmüştük. Gazze'de bu kadar çok yerin aynı anda, özellikle de geceleyin bombalanmasını beklemiyorduk.

Benim için bu savaşın en korkunç gecelerinden biriydi. Şu anda bile yaşadıklarımızdan dolayı sakinleşemiyorum.

Filistinli bir çocuk, İsrail'in 18 Mart 2025 tarihinde Gazze Şeridi'nin kuzeyindeki Cibaliye'de bir konuta düzenlediği saldırının gerçekleştiği yerde duruyor.

Beş yaşındaki yeğenim gibi çocuklar bunun neden olduğunu soruyor.

“Neden yine bombalıyorlar? Ölümleri durdurmadılar mı? Bombalama neden geri döndü?”

Şimdi sadece pazarda kalan az miktardaki yiyeceğin birkaç gün daha dayanmasını sağlamaya çalışıyoruz.

Elektrik ve internet kesintileri insanlarla iletişim kurmayı daha da zorlaştırıyor.

Sanki savaşın ilk günlerine geri dönmüşüz gibi korku ve karmaşa içinde yaşıyoruz.

Panik

İlk saldırıdan sonraki üç ya da dört saat boyunca dehşet içinde kaldım. Şimdi bile şoktan bacaklarım ağrıyor. Çok ani olmuştu.

Aile olarak bundan sonra ne yapmamız gerektiğini tartışmaya çalıştık. Sabah pazara gitmeye karar verdik. Kız kardeşim bir pazara, ben başka bir pazara ve eniştem de üçüncü bir pazara gidecekti.

Bir şeyler bulmayı umuyorduk ama hiçbir şey yoktu. Durum daha da kötüye gidiyor ve fiyatlar iki katına çıktı.

Eskiden 4 şekel olan bir kilogram şeker şimdi 50 şekel, yani yaklaşık 13-14 dolar.

Domates gibi sebzelerin fiyatları bile yükseliyor ve elektrik olmadan onları taze bile tutamıyoruz.

Pazarlar panikle doluydu. Yaşlılar, çocuklar ve diğerleri mallar tükenmeden önce alabildikleri kadar almak için çabalıyorlardı.

Son 12-13 gündür kıtlık içinde yaşıyoruz. Şimdi bombalamaların artmasıyla durum daha da kötüleşti.

Ne yapacağımızı bilemiyoruz. Bu sadece siyasi ya da askeri bir saldırı değil, masum sivillerin öldürülmesidir.

Bir gecede şehit olanların çoğu çocuk ve kadındı.

Bir kadın, 18 Mart 2025 tarihinde Gazze'de İsrail saldırısında ölen bir kurbanın cesedinin yanında acılı bir akrabasını teselli ediyor

Hayatta kalıp kalmayacağımızı bilmiyoruz. Ordu işgal ederse nereye gideceğimizi bilmiyoruz.

Savaşın bitmesini ve barışın geri gelmesini istiyoruz.  Sınır kapısının açılmasını istiyoruz. Temel insan malzemelerini istiyoruz - gıda, güvenlik, barınak.

Şu anda tek yapabildiğimiz, başımıza geleceklerden korkarak beklemek.

Ağlayacak ya da duygularımızı ifade edecek zamanımız bile yok.

Savaşa bir daha katlanamayız, ama bir kez daha savaşın içinde yaşadığımız çok açık.

Ve bu sefer, çok daha kötü…

* Ahmed Dremly, Mondoweiss, Palestine Chronicle, The Electronic Intifada ve Al-Monitor'da yazıları yayınlanan Gazze merkezli bir gazetecidir.