Jamal Kanj’ın Middle East Monitor’da yayınlanan yazısını Barış Hoyraz, Haksöz Haber için tercüme etti.

Affedin beni yazıyorum, bizi affedin değil, çünkü bu suçluluk duygusu son derece kişisel. Gazze'deki çocuklar lağım suyu karışmış tuzlu su kuyularından su içerken -küçük bedenleri susuzluk ve hastalıkla boğuşurken- evimin rahatlığında temiz su yudumlayarak taşıdığım bir yük bu.

Arka bahçemden yabani ebegümeci yaprakları koparabiliyorum - açlığımı gidermek için değil, sağlıklı beslenme lüksü için. Gazze'deki anne ve babalar yıkılmış evlerin enkazları arasında İsrail bombasından kurtulmuş olabilecek bir kutu yiyecek ararken ben artıkları çöpe attığım için suçluyum. Ya da çocuklarının guruldayan midelerini susturmak için kraterlerle kaplı tarlalarda sürünerek yabani yeşillik ararken İsrail insansız hava araçlarının takibi altında hareketli hedefler haline geliyorlar.

Beni affedin, bir evim, ısıtıcım ve çocuklarımı sıcak tutacak battaniyelerim var. Gazze'de ebeveynler sadece soğuktan değil, çocuklarının minik, donmuş ayaklarını ısıtamamanın verdiği eziyetten de uyuyamıyorlar.

Doğum gününde kızımı öptüğümde ve onun kahkahaları kulaklarımda çınlarken, sizinkilerde sadece İsrail insansız hava araçlarının vızıltısı çınlarken beni affedin. Sen karanlığı geri püskürtmek için bir mum yakarken, o neşeyle mumlarını üflüyor, sana nefes aldırmayan bir dünyada hırıltıyla nefes alıyorsun.

Ben kızıma sarılabiliyorum, siz ise kızınızı enkazın altından bile çıkaramıyorsunuz; son bir kucaklaşma için ondan geriye kalanları bile toplayamıyorsunuz. Amerikan yapımı İsrail bombaları onun bedenini rüzgârda savrulan kum gibi dağıttı ve seni bomboş, keder ve toz içinde bıraktı.

Hastaneleriniz, doktorlarınız, sağlık görevlileriniz ve mesleklerini hayat kurtarmak için seçen ama hedef haline gelen ilk müdahale ekipleriniz var. Çünkü bir Filistinlinin hayatını kurtarmak İsrail için varoluşsal bir tehdit sayılıyor. Savaş suçlarını ifşa eden sözleri kurşun olan ve kameraları İsrail için toplardan daha tehlikeli olan her gazeteciden af diliyorum.

Açlıktan ölmenizi, okullarınızın ve üniversitelerinizin yıkılmasını -ve eğitimcilerinizin öldürülmesini- İsrail'in “meşru müdafaası” olarak adlandıran dünyayı affedin.

Sevgili Gazze halkı, eğer bir zamanlar insanlığın Afrika'nın köleleştirilmesi, yerli halkların soykırımı ve Avrupa Holokostu günahlarından ders aldığına inandıysanız onları affedin. Eğer “Bir Daha Asla’nın” sizi de kapsadığına inandıysanız, Gazze'yi affedin.

“Bir Daha Asla” kurbanlarının soyunun, ADL, AIPAC ve Siyasi Siyonizm'in aracılığı ile Yahudilik adına gerçekleştirilen bir soykırımı kutsamak için örgütlenmesinden dolayı üzgünüm. “Bir Daha Asla” herkes için değildir sevgili Gazze; sadece beyaz Batı ve kendi seçtikleri içindir.

İdeolojik antisemitler artık İsrail'in en yakın müttefikleridir. Bugün “antisemit” artık Yahudilerden nefret edenler değil, İsrail soykırımını protesto edenler anlamına geliyor. “Bir Daha Asla” profesyonel kurbanların tekelinde - geçmiş Avrupa zulmünü Filistin'deki mevcut İsrail adaletsizliğini meşrulaştırmak için kullanan bir tanrı tarafından lisanslanmış.

Üzgünüm Gazze, Filistin Yönetimi (FY) sana ihanet etti. Size kalkan olmak yerine, zaliminizin bir kolu haline geldi. Cenin, Nur Şems ve Balata mülteci kampları sizi desteklemek için ayaklandığında, sadece İsrail gücüyle değil, Filistin Yönetimi'nin kurşun ve coplarıyla da karşılaştılar. İsyan etmeyen şehir ve kasabalarda ise Filistin Yönetimi onları Yahudi yerleşimcilerin saldırılarından -evleri ve bahçeleri yakmak, hayvanları öldürmek ve çiftçileri vurmak- korumadı.

İsrailli göstericiler 09 Nisan 2025 tarihinde Batı Kudüs'te Gazze'de gerçekleştirilen soykırımı ve İsrail saldırılarını protesto eden bir gösteri düzenledi

Arap birliği yanılsamasına inandığım için beni affet Gazze, sen daha büyük bir Arap ulusunun parçasıydın. Kahire, Amman, Şam, Bağdat, Riyad ve diğerlerinin yöneticilerinin sizin için ayaklanacağına inandığım için beni affet. Ortak bir acıyı, ortak bir mücadeleyi paylaştığımıza inandım. Arap dünyasının açlıktan ölmenize asla izin vermeyeceğine inandım. Yanılmışım.

Bunun yerine, kuşatmanızın bir parçası oldular. Refah sadece İsrail askerleri tarafından değil, Mısır'ın beton duvarları ve gözetleme kuleleri tarafından da kapatıldı. Arap diktatörler hastanelerinizi bombalayanlarla el sıkışıyor. Zengin Arap Körfezi'nin yöneticileri, önce sizin mahallelerinizde test edilen İsrail teknolojisini satın alıyor.

1948'de Filistin'e ihanet eden yöneticilerin seni savunacağına inandığım için beni affet Gazze. Tıpkı 900 yıl önce Haçlılara kapıları açan ataları gibi -hayatta kalmak için Filistinlilerin kanını satarak- bugün de aynı şeyi yapıyorlar.

Tarih tekerrürden ibarettir Gazze. O zaman işgalcileri karşılayan aynı krallar ve emirler şimdi İsrail'e kucak açıyor; senin çocukların açlıktan ölürken onlar kızarmış deve etleriyle karınlarını doyuruyor. Onların başkentleri müzik festivallerinin ışıklarıyla parlarken, Gazze'nin geceleri Amerikan yapımı 2.000 kiloluk bombaların ışıklarıyla alevleniyor.

Hâlâ sömürgeci efendilerine boyun eğen Arap tiranlarına şunu söylüyorum: Avrupalı Haçlılar Filistin'i fethettiklerinde atalarınızı bağışlamadılar. Kılıçlarını kendilerine yardım eden yöneticilere doğrulttular ve küçük krallıklarını teker teker yok ettiler.

....

Gazze, senin kanın dünyanın yüzleşmeye cesaret edemediği bir ayna. Ama ben başka tarafa bakmayacağım.

Çaresizliğim için beni affet.

Sen boğulurken içtiğim her yudum su, yediğim her lokma yemek, aldığım her nefes için beni affet. Yıllar önce Gazze'de tanıştıklarım onları unuttuğumu düşündüyse beni affetsinler.

İsteyen herkese yardım edemediysem beni affedin.

Rahatlığımı bağışlayın.

Beni bağışlayın.

Şunu bilmenizi istiyorum ki:

Unutulmadınız.

* Jamal Kanj, Children of Catastrophe (Felaketin Çocukları) kitabının yazarıdır: Journey from a Palestinian Refugee Camp to America adlı kitabın ve diğer kitapların yazarıdır. Çeşitli ulusal ve uluslararası yorum dergilerinde Arap dünyasına ilişkin konularda sık sık yazılar yazmaktadır.