suyu olanın fırtınalar kopar içinde

ey ölü doğmuş kımıltı ne kadar varsan

çırpın

herkesin damarında yazılı efsanesi

çırpın

çünkü avuçları yanmadan

tadılamayan bir kökten büyüdüm

tüketen hayranlık duygusu bana damılmadı çünkü

bu dünyada bana rahatımın ereceği yerim yok çünkü

törenin felaketseven ulusallığını gördüm

çırpın

doğusu olmayan bir kalpten çıkıyorum

ağlayıp dünü çağıracak kadar zavallı değilim çünkü

toprağın yanmadığı topraklar kadar zavallı değilim

görmedim varmak tepelemedi umudu

iğrenç duymak hafifletmedi hiçbir vakit zulmü

gördüm fakat sönük bedenleriyle

yüzüme bakarak aptallaşan çehreleri

kendiyle savaşta varolan gözleri gördüm

seyrini yoran