İbrahim (as), ekinin hiç bitmediği, toprağın bile olmadığı bir yere eşini ve oğlunu getirip bıraktı. On yıllardır hasretini çektiği evladı doğmuş ama onu bu kuş uçmaz kervan geçmez yere bırakması istenmişti. Kimsenin uğramadığı o yer, Hacer'e ve İsmail'e (as) sahip çıkmasının ödülünü Mekke haline gelerek alacaktı.

İbrahim'in (as) gördüğü rüyada oğlunu kurban etmesi isteniyordu. Evlat hasretiyle yanıp tutuşurken, doğacak ilk evladını Allah'a kurban edeceğini söylemişti. Şimdi rüyalar onun bu vaadini yerine getirmesini istiyordu. İşaretler kurban olarak evladı yani İsmail'i (as) gösteriyordu. Evlattan vazgeçmek nasıl da yaman bir imtihandı öyle...

Ya emri yerine getirecek ya da oğul sevgisiyle verdiği sözü ihmal etmeye yönelecekti. Bunu fırsat bilen şeytan önce İbrahim'in (as), sonra Hacer'in, sonra da İsmail'in (as) aklını karıştırma girişimlerinde bulundu ama cevabını taşlanarak aldı.

Daha sonra ne olduğu mealen Kur'an'da şöyle anlatılıyor: "Oğlu İsmail kendisi ile yürüyecek yaşa ulaşınca İbrahim ona dedi ki: Oğlum ben rüyamda seni kurban ettiğimi görüyorum. Sen buna ne dersin? İsmail, "Babacığım sen emrolunduğun şeyi yap. İnşallah beni sabredenlerden bulacaksın." dedi. İkisi de Allah'ın emrine uydular. İbrahim kurban etmek üzere oğlunu yere yatırdı. O sırada biz nida ettik: "Ey İbrahim! Sen rüyanda emrolunana uydun. İyilik yapan ve iyi kullukta bulunanları işte biz böyle mükâfatlandırırız. Muhakkak ki bu apaçık bir imtihandı. Ona oğlu yerine büyük bir kurbanlık koç gönderdik. Daha sonra gelenler arasında ona güzel bir nam nasip ettik. İbrahim'e selam olsun.''

Şükürler olsun ki evlatlar kurtuldu. İsmail (as) yerine koç kurban edildi. Müjdeler olsun, müjdeler olsun yeryüzüne... Ciğerler yanmaktan, evlatlar kurban edilmekten kurtuldu. Bu, yeryüzünün bayramıydı. O halde bütün müminler kurbanlarını kesmeli ve bayram etmeliydiler. Evlatlar kurtuldu, bundan daha güzel bir bayram olabilir miydi?

Bayramda şeker toplamak, harçlık almak, et yemek, ev ziyaretlerinde bulunmak, 'ah çocukluğumuzun bayramları' diye yanmak güzel bir duygu belki... Ama ruhunu anlamadığımız bir bayramın anlamı da yoktu aslında. Bayramdı ama niye bayramdı? Evlat kurban etmek nasıl bir şeydi? Bugün olmaz mıydı böyle şeyler? Koç kurban edilmişti de İsmail (as) kurtulmuştu...

Ama bizim çocuklarımız niye hâlâ kurbanlık olarak Hantepe'de bekletiliyordu! Siyasi malzeme olsun diye evlat kurban etmek hangi devirde görülmüştü!

Bizim çocuklarımızı kim kurban ediyor İbrahim (as)? Filistin'de, Irak'ta, Afrika'da, Diyarbakır'da, Mardin'de, Şırnak'ta bizim İsmaillerimize kimler kıyıyor? Hani koç gelmişti ve evlatlar bir daha kurban edilmeyecekti... Kim bu katiller, kim bu evlatlarımıza kıyanlar? Bilesin ki bıraktığın coğrafyada hâlâ evlatlarımız kurban ediliyor. Bu topraklara ne zaman bir koç gelecek ve evlatlarımız kurtulacak?

İbrahim (as), torunların Allah'tan gelecek bir koç bekliyor, bir de bu katillerden kurtulacağı günleri...

ZAMAN