Güz gelmeden gidenlere

 

Beni şifreli bir muştu gibi saran

Bereket bildiğim gülüşlerindi

Bitimsiz bozkırların orta yerinde

Sen gittin güller açtı kapında

Kıpkırmızı kan damlayan bahçe gülleri

Utanan o narin yüzlerin misali.

Sen gittin yaz oldu

İnmedi kar lalelerimiz dağ eteklerinden

Ürkek genç kızların çit eteklerine

Sesimiz yankıyıp dönmedi kurban

Sırçıl kayaların zirvelerinden.

Hani özlemlerini katarak fallarına

Güman dağıtırdı

gencecik çingene kızlar sana

Artık bildiğin dünya değil bu dünya

Sağ yanımda

zehirli ve berrak yeraltı nehirleri

Solumda dünyanın kirlenmiş şehirleri

Akıyorlar her şey akar, her şey akar diye

Heraklit misali 'pantharey', 'pantharey'

Yağmurlu bahar gecelerinin sabahında

Şebnemler düşerdi gönlümüze

Acıyı toplayıp toplayıp satardık

Umut tüccarlarının bit pazarında

Günübirlik destanlar eşliğinde

Militanist şiirler diye.

Sen gittin nötroldu birden

Ardıç yeşili güzellikler

Tütsülenen bir kır yalnızlığı gibi

Kerbela susuzluğu veren

Sade sözlerin kaldı geriye senden.

Biz güz medeniyeti çocukları

Tek bildiğimiz oyundu kor taşıma yarışları

Hatırlarsan bir de bahse girerdik

Ateşi düşürüp söndürmemesine

Bir kor kümesinden başka birine

Sen gittin bir endam kaldı senden geriye

Tartaklanmış bu geçmiş zamandan

Viran olmuş bir bozkır yaylasına

Güller açıyor kapında hala

Kan damlayan bahçe gülleri

Kıpkırmızı ve kocaman.

Bilirsin biz güz medeniyeti çocukları

Kor taşıma yarışının kutlu erleri

Tohum ekme mevsimleri

Anarız sen ve senden öncekileri.

Sen gittin kuşlar terketti

Kentte tuttuğumuz

Güya militanist bekar evlerimizin

O kırıntılarını yedikleri

Marşlarımızı dinledikleri

Nefes kokan pencere önlerini.

Sen gittin yağmurlu bir güz günü

Yeşerdiğini görmeden

ektiğin son tohumların

Şimdi bahardır gözüne kurban

O özleyip de göremediğimiz

Bağlanıp samimi olamadığımız

Ve bahardır işte

kan kırmızı güller açmış kapında

Korkma eskimez dost dercesine

Biz güz medeniyeti çocukları

Her tohum ekme mevsimi

Anarız yeniden sizleri