Ne işin vardı bu şiddet coğrafyasında. Hiç mi okumadın gazetelerde bizim buralara yolu düşen turist kadınların kaçırılıp, tecavüz edilip, öldürüldüğünü. Dünyaya barış mesajı vermek için, başında beyaz gelinliğinle İtalya’dan otostopla yola çıkıp da.

Gerilimli, çatışmalı coğrafyaları sapasağlam geçip gittiğini ispat eden bir sanat sergisinde bunları anlatacaktın.

Şiddet toplumlarında halkın nasıl iyiliksever olduğunu kanıtlayacaktın.

Balkanlardan akarak İstanbul a gelip, Gebze’de kaybolduğun an, biz; başına gelen korkunç akıbeti tahmin etmiştik.

Ne sanıyorsun sen Pippa,

Biz bu coğrafyada ancak “özgür kız” reklâmı çekmek için, elimizi kolumuzu sallayarak dolaşırız.

Bir kamyon adamla, kameralarla film hazırlamak için.

Kırsalda çeşmeye giden kızımıza sıkı sıkı tembih ederiz; “dikkatli git gel”.

Şehirde okula giden çocuğumuza her sabah bir kez daha tekrar ederiz; “sakın yabancılarla konuşma”.

Eve giren hırsızın aldıklarına razıyızdır, son yıllarda tecavüzü de eklemişlerdir çaldıkları yanına.

Bizim insanlara olan güvenimizin nasıl sarsıldığından galiba haberin yoktu.

Çocuk koruma yurtlarımızda bile koruyamadığımız çocuklarımıza; üstelik ilgililerin yaptığı tecavüzlerle nasıl psikolojimizin harap olduğundan.

Doksan dört yaşındaki felçli kadına bile tecavüz eden delikanlılarımızdan nasıl utanç duyduğumuzdan.

Yaşlı annelerinin yalnız yaşadığı evleri için, evlatlarının kâbuslar gördüğünden.

Bu yüzden kendi evlerinde bile yalnız kalmaya korkan kadınlar ülkesi olduğumuzdan galiba hiç haberin yoktu.

Çocuklara bile tecavüz edilip öldürüldüğü, her ülkede olabilirdi ama bizim ülkemizde olması daha fazla acı vermekte idi.

Bu kez kara, Gebze’nin yüzüne çalınıyor.

Hanibal’ın yattığı yerde, Fatih’in son nefesini verdiği o huzur beldesinde,

Seni kamyonuna alan cani, her kadını cinsel meta gördüğünden ilişki teklif ediyor, reddedince de zorla tecavüz edip, caniliğini daha da artırıp “barış kızı”nı öldürüp, bir kedi yavrusuna bile yapılamayacak vahşetle ormanda gömüyor.

Geriye parçalanmış gelinliğin ve bir insanlık dramı kalıyor.

Ah Pippa,

Kadınlar ve erkekler olarak bu iyiliksever halk kahrolduk.

Ama kadınlar daha çok üzüldü.

Anneler, caninin annesini düşündü.

İşte asıl o kadın daha fazla yıkıldı.

Elleri ile yüzünü örtüp, ölmek istedi.

Hepimiz çok utandık.

Acaba kızlarımızın namusu üzerine titrediğimiz gibi, oğullarımızın namusu üzerinde de titizlikle dursa idik.

Çeşmeye giden kızı tembihlediğimiz gibi, evden çıkan oğlumuza sıkı sıkı sarılıp, “aman yavrum senin de bir annen, kız kardeşlerin var, eğer bir kadının saçının tek teline zarar verirsen; sana hakkımı helal etmem, öldü bilirim”, dese idik.

Her turist kadın tecavüz edilip, başları ezilip, öldürüldüğünde; anneler irin kusup; yeni yetişen oğluna bu konuda bir ahlak sohbeti düzenlese idi.

Belki biraz önlem alınabilirdi.

Pippa’dan sonra her kamyoncunun annesi daha fazla korkmalı.

Seferden dönen oğlu ile uzun uzun konuşmalı.

Ya da yola çıkarken bir kez daha hatırlatmalı; her kadının, annesi ve kız kardeşi kadar kutsal olduğunu.

Pippa, çatışma bölgesi halklarında barışın hala var olduğunu ispatlamak için yola çıkmıştı.

Yoluna çıkan caninin parçaladığı gelinliği şimdi bir sanat galerisinde bizim coğrafyanın ona nasıl kan kusturduğunu anlatacak.

Bu utançla kıvranacağız.

Kadınlara sadece tecavüz gözlüğü ile bakanlarla yan yana yaşıyor olmaktan ar duyacağız.

İnsanlardaki caniliği önleyebilmek için bizler de bir şeyle yapabilmeliyiz.

Yetkililer, eğitimciler, aileler çok iyi düşünmeliler.

Müslüman bir ülkenin tecavüzlerle anılmasından ben çok utanıyorum.

Sizler laik Türkiye’nin alnına sürülen bu lekeden utanmıyor musunuz?

Tecavüzcü katiller acaba hiç mi İslami eğitim almadı, ahlak, erdem gibi kavramları duymadı; vicdan denen o iri gülü, kalbinde taşımadı.

Milli gazete