Ayaz'ın sıcaklığı vurur yüzlerine

Koca mığ'ların minik başlarda üşümesi güneşte

Titremeler değil korkudan

Heyecandan duramazlar yerinde

Yarını yüklerken omuzlarına

Yüreğin taaa en tepesinden indirmezler

Ebeveynle yer değişirken

Gün'lerin çocukları

Yarın'ın çocukları

Şiir'in çocukları dahi bulamadı

Çocukluğu hiçbir yerde

Savaşla birlikte yitirmiş

Yitirdiği tek şey oyundu belki de

Mirasçısı barışın

Şehitlerden kalan varisi çocuklar

Zafer türküleri yankılanır

Fısıldarken ebede

 

Nasırlı ellerin

Artık top tutan yürekleri yoktu

Coşan, koşan, oynayan parklardan

Ölüm çığlıkları

Düşen mermilerin

Tozu dumanı yutmuş seher'in rengini

Geceyi aydınlatan fosforlu misillemeler

Enkaza dönüşen sabahlarda

Güneşi dondurur morg sokaklar

Emzik ucunda bebelerin ninnileri iniltiler

Kan'dan doyurmasa karınlarını

Kahırdan doyar niceler

 

Muhacir değil

Vatan'ından toprağından olmak

Değil göçebe

Menzilden menzile varmak

Irak eller gitmesin zoruna

Kalma garip hicret'in arasında

Kucak açtıysa mü'min duasında

Ağla

İman'dan muhacir olana