1.

Kara çalar üstümüze gece

bilenler söylemez

söyleyenler bilmez mi ki

mağrib'de gün üşümekte

yaşlı gözleriyle kadınlar

ağlamakta bilmeden

çocukları nereye sürgün edilmekte

2.

Devir

o eski devir değil

değişmese de çocukların yüzleri

yeniden inzal olmakta kitap ve demir.

3.

Bir muştu ki ey

beyazıt'tan çıkıyor alev alev

çıkıyor bir kurşun gibi

yükseliyor dudaklarından kelimeleri

bir şiir

ve bir kitap gibi

eritiyor

gecenin

çelikten izlerini

kanırtıyor

ortadoğulu çocukların gözbebeklerini.

4.

Kurşun

kurşun

kurşun gibi

aynı adım yürümekte

ve baltalardan yapılmış kaşlarımız bileklerimizde

kızıldeniz geçitinde

su sesleri kesilmekte

kesildikçe kesilmekte gece

şafak gözlerimizde büyümekte.

5.

Yaşam kokar tabutlarımız

ölüm gökyüzüdür bize

sakın

sen ağlama çocuk

güneşler çıkarır koynumuzdan

aşk çekeriz

sürme yerine gözlerimize

ne uzak iklimler biliriz

yürürken bir baştan öbürüne

sakın

sen ağlama çocuk

seni de büyütür bu kin ve hüzün

seni de yürütür ölümüne