Yangın yerlerinden geldin

avuçlarında aynalar kırıldı

geldin bizi biz olarak görmedin

denizimiz kayboldu kardeşliğimizde

yağmuru soran yorgun güller kaldı geride

Ey insan

bak / ateş çukurunun kenarındayız/

kimin umurunda yoksul acılar

rüzgarımızı kesen tefrikalar

gökkubbeye saldığımız çığlıklar

kimin umurunda

kan fışkıran topraklar

Varoluş yumağının ucunda

bildiklerimiz ve öğrendiklerimiz

bir kıvılcım

bir ışık

bir diriliş olmayacaksa

iman aşka durup çiçek açmayacaksa

müslüman sadece bir isim olarak kalacaksa

üç heceden oluşmuş

güzel elbiseler içinde

kurak mevsimler saklı eyyamın gözlerinde

Demek geldin kurak geçen mevsimlerde

bizi biz olarak görmedin

şimdi insanlık karanlık bir kuyunun dibinde

aşka dönük yüzümüz kalmadı

kalbimiz düş yorgunu örümcek ağı şölenlerde