Şeni, dünün burgacına gömdüm

Çünkü, uzakça kaldın sevdanın şahikasına

Çünkü, haykırtı indirdin geceme

Dostluğun da batkın çıktı, şaşmaz.

Sen, yanağımda bir ığıl serinliği

Bir silgeçte eriyiveren

Sen, ilk yazımın şergili

Güneşimden kaçkın.

Düşümün ürkek yazgısıymış

Gönlüme açtığın bıçılgan

Bak, nasılda siliverdim nazını

Ördüğün perdelerde şavkı vuran gürlek çığlığımla

Ve suskun görüngünde koptu ılgımın hengamesi

Nihayet soluk alabildim.

İşte, buradayım, izhara gerek yok

Doğrulup adım attığımda umuda

Göreceğim elbet

Güleç yüzüyle bekleyen sevda kucağını.