Bu ülkeyi yakıp, ateşinde keyifle ısınacak ne çok insan varmış meğer. Üstelik bu yangını çıkaranlar, kaybedecek hiçbir şeyi olmayanlar değil. Öyle olsa hak da verilebilir. Ama kaybedeceklerinin derdinde olanlar ateşi körüklüyor. Ve bunu yaparken kullandıkları değerler ruhlarına hiç oturmuyor.

Dünyada da durum farklı değil; ne işçi sınıfı insanlığın vicdanını yansıtıyor artık ne de açlık kendiliğinden merhamet yaratan bir olgu. Karl Marks'ın sözünü ettiği işçi sınıfı, zincirlerden fazlasına sahip günümüzde. Açların göz bebekleri çoktan uyduların ve global ağların sisteminde öğütülmüş. Neye hükmedeceği, ne kadarına gücünün yeteceği çoktan biliniyor. Çünkü günümüzün doyumsuz ikliminde mülkiyeti belirleyen artık sahip olduklarımız değil, sahip olduklarımızla kurduğumuz ilişki. O ilişki belirliyor değer ölçülerimizi. Mülkiyet ve güç değerlerine bu duygular yön veriyor.

Dayanışma, merhamet ve vicdani müştereklerin yerini güç ve iktidar ölçüleri almış. İdeolojinin kör edici perdesini insan ruhuna çeken bu değer yitimi. Anayasa tartışmalarıyla netleşen muhalefet görüntüsü bu değerleri yeniden düşünmek için bir fırsat. Muhalefetin anayasa değişikliği konusunda sergilediği tavır sadece ilkelerle açıklanabilir mi?

CHP açısından durum anlaşılır; bu yangın onların varlık gerekçesi. Kaybedecek bir şeyi olmadığını çok iyi biliyor. MHP ve BDP'nin muhalefeti ise anlaşılmaya muhtaç.

CHP yaptığı muhalefetle tabanını temsil ederken, MHP ve BDP tabanın beklentilerine hiç uymayan bir siyaset yürütüyor. Anayasa değişikliği konusundaki tutumlarını tabanlarına nasıl anlatacakları önümüzdeki seçimin konusu. MHP'nin Kürt açılımı çerçevesindeki muhalefeti, geçmişten bugüne sahip olduğu milliyetçi referanslar nedeniyle anlaşılabilirdi. Ama tartışılan, Türkiye'yi prangaya vuran darbe anayasasının düzeltilmesidir. Anayasa tartışması, ülke yönetiminde demokratik ilkelerin mi, bürokratik azınlığın mı etkin olacağı etrafında dönüyor. MHP tabanının beklentilerinin aksine ısrarla elitizmin devamını destekliyor.

BDP'ye gelince, seçmenine anlatamayacağı tavrını, bazı sloganlarla kurtarmaya çalışıyor. Genel Başkanı Selahattin Demirtaş, "BDP, AKP'yi koruma derneği değildir" demiş. Elbette olmak zorunda değil. Ama ayrıcalıklı azınlık dışında, herkesi mağdur eden anayasanın koruyuculuğunu yapmanın ne anlama geldiğini açıklaması gerekiyor. Bunu söylerken hangi değerleri öncelediğini söylese keşke. Özellikle parti kapatmayı düzenleyen maddenin oylamasında gösterdikleri tavırdan sonra, önceliklerinin ne olduğu daha fazla merak uyandırıyor!

Değer ölçüleri sahiden değişmiş demek ki. Kamuoyunun anlamakta zorlandığı da bu. BDP için partilerinin kapatılması bile, itaat zincirinden daha öncelikli değilmiş. Bu böyle ifade edilemeyeceğine göre, AKP karşıtlığına yüklenmekte çareyi buluyorlar. Başka da seçenekleri yok zaten.

Aslında AKP karşıtlığı bugün siyasi yelpazenin tümü için geçerli. Hatta Meclis'te temsil edilemeyen kesimler bile anayasa reformu konusundaki tavırlarını AKP karşıtlığı üzerinden kuruyorlar. AKP karşıtlığı üzerinden yürütülen muhalefet, şehit cenazelerinden, kamuoyundaki kutuplaşmaya sadece yangını büyütmeye yarıyor. Bu yangının toplumun önemli bir kısmını hedeflemesi de belli ki siyaset tarzlarını etkilemiyor.

Ama dedim ya, değerler değişmiş. Türkiye'de milliyetçi kesim de, Kürt siyaseti de ihtiyaç duyulan değişimin hesabını yapacak ölçüleri çoktan yitirmiş. Kaybedecek bir şeyleri yok zannediyorlar. Çıkacak yangında ısınmayı isteyecek kadar da kayıp duygusu içindeler.

Üstelik akıl hocaları da az değil. AKP ile kimyası uyuşmayan herkes kapıda akıl vermek için bekliyor. Başta Ergenekon uzantıları olmak üzere, yırtılmış ruhunu memleket yangınında ısıtmak isteyen herkes. Özellikle BDP'den şunu istemeye herkesin hakkı var; dışarıdan akıl verenlerine iyi baksınlar. Akıl hocalarının ittifaklarını doğru tartsınlar. Çünkü bu oyunun da kurbanı Kürtler olacak. Hep olduğu üzere.

ZAMAN