KOD ADIM SUVVAR

Kod adım suvvar..
Bir acının eylemselliği vardır adımda.
Bir gülümsemenin cahilliği.
Ve bir intikamın tazeliği..
Kim olduğum bilinmez. 
Grozni'dir bir yanım.
Kuşatılırdım..
Tarumar ederlerdi evimi  bir gecenin zifirinde.
Ve acı bir çığlık duyulurdu cadde başındaki harabede.
İz bırakırdı zulmün ocağına.
Korkardım..
Sonra küfranın sürüsünden kaçardım dağların kucağına.
Kozmosun iğne deliğinden izlerdim  kuyruklu yıldızı.
Ve salkım salkım hayallere dalardım.
İnzivam kozmopolit düşünceleri yorardı.

Ağlardım..
Karanfil kokulu damlalar süzülürdü evimin sinesinden eteklerine,
hıçkıra hıçkıra ağlardım.
Ben ağlarken bacımın feryadı çürütürdü kozmosun ciğerini.
Ve ağlardım..
Bu çığlıklar yakardı asbest bedenimi.
Sonra bir diriliş dürterdi zehirli beynimi.
Doğrulurdum..
Bir intihar korkusu sarardı Moskova'nın yüreğini.
Ve komünist bir fikri kelepçelerdim  komsomolun metrosuna.
Sonra dakikalar zelzele koparırdı magmanın yüreğinde.
Küllenmiş bir geçmişin volkanı göz kırpardı atmosfere.
Ve püskürürdü delicesine.
Sarı öküzün yüzüne tükürürdü.
Dağlardı..
Sonra bir özgürlük türküsü tüttürürdü.
Ağlardı..
Kod adım suvvar..
Pimi çekilmiş bir belayım.
Afgan'dır  bir yanım.
Amerika'yı karşılayan bir vaveylayım.
Karargahım Leşkergâhtır.
Helmend ile Arghandab arasında akıtırım Afgan tekbirlerini hücrelerime.
Yani sloganik bir hayatın başındayım devrim yağar yeryüzünden gecelerime.
Kod adım suvvar..
Acıyı betimleyen bir ressamım.
Kudüs'tür bir yanım. 
Naci el Ali'nin kaleminden akıtırım mürekkebi sokaklara.
Bir kartpostalın olmayan tarafından bakarım dünyaya.
Asparagas mutluluklar tuvalimi boyamaz.
Sadece kendimi çizerim yalın ayaklı kızın yanına. 
Yüzünü görmem Hanzala'nın.
Acısı kirpiklerimle gözlerimi  boğar.
Sonra bir güneş doğar.
Ürdün nehrinin semalarından Filistin'e yağar.
Ve ağlar, çivisi çıkmış insanlığa ağlar. 
Kod adım suvvar..
Şehadet şerbetini içen bir gerillayım.
Sessizce yüreklere inerim özgürlüğün yamacından.
Sonra siperlerden siperlere uçarım.
Hangi barikat keser ki önümü!
Hangi duvar ayırır beni toprağımdan!
Duvarları zikrimle aşar,
Barikatları fikrimle yıkarım.
Sonra şarjör şarjör tesbihim yankılanır göğün kucağında.
Ve rahvan atımla doruklardan koyaklara koşarım.
Her yanım zulümdür, her yanımda zalim biter.
Bu vadiler sessizdir gardaş, adamı kalleşçe pusuya iter.
Kod adım suvvar..

Ölüm var.

Zulüm var..

Her yanım hunhar.

Ve her yanım hüsran kokar.

Eyy CEBBAR

Eyy KAHHAR

Biliyorum;

Kıştan sonra bir bahar,

Zorlukla beraber bir kolaylık var. (inşirah-5)