Konuyla ilgili sitemize açıklamada bulunan Ankara Ensarları’ndan Sümeyye Çamcı kardeşimizin anlatımları şöyle:

Ahlem Hanım 43 yaşında, Iraklı bir Türkmen. Bacağının biri doğuştan engelli olduğu için uzun yıllardır protez kullanıyor. En büyüğü 12 yaşında beş çocuğu var.

Babasını İran-Irak savaşında kaybettiğinde henüz 8 yaşındaydı. Babası yerine koyduğu abisini ise bir elektrik çarpması sonucu kaybetti. İki erkek kardeşi önce IŞİD, sonra Irak hükümeti tarafından hapse atıldı. Geriye kalan tek erkek kardeşi de IŞİD’in düzenlediği bir bombalı saldırıda bacaklarını kaybetti. İki yıl kadar önce Musul'da yine IŞİD tarafından düzenlenen saldırıda evi bombalandı. Bundan kısa bir süre sonra da ABD’nin bombaladığı bir camide, 80 kişi ile birlikte eşini kaybetti. Parçalanmış cesetler içinde ölüsünü bulamadığı için, belki hala bir yerlerde yaşıyordur umudunu içinde tutuyor. O saldırıda küçük oğlu da başına isabet eden bir şarapnel ile yaralandı. Şarapnelin çıkartılması mümkün değil. Muhtemelen hayatı boyunca o şarapnel ve neden olduğu baş ağrıları ile yaşayacak.

Ahlem Hanım eşinin vefatından sonra Türkiye'ye geldi. Bir müddet sınır bölgesinde çadır kentte yaşadıktan sonra Ankara'ya, akrabalarının yanına geçti. Viran da olsa bir ev tutup yerleştiler ama o günleri anlatırken hala ağlıyor. "Çocuklarıma yemek bulamadığım için intihar etmeyi düşündüğüm anlar oldu, Allah'a sığındım" diyor. Muhtelif yerlerden gelen yardımlarla biraz toparlandılar.

Ahlem Hanımın yaşamı Ankara Ensarları’ndan Seher Hanım’ın kapısını çalmasıyla bir nebze olsun değişti. İhtiyaçlar tespit edildi ve diğer arkadaşlarla Ankara Ensarları grubunda paylaşıldı. Ahlem'in ayağında savaş şartlarında yapılmış çok eski bir protez vardı. Yardımsız yürüyemiyor ve canı yanıyordu. Seher hanım grupta "Her şey hallolur da Ahlem'in bir proteze ihtiyacı var. Yürüyemediği için çocuklarına bakamıyor" yazmasından sonra yardım kuruluşlarına müracaat etmeye karar verildi. Bu kuruluşlardan biri de Uluslararası Doktorlar Derneği AID idi. Birkaç gün içinde Ankara şubesinden kardeşlerimiz bizimle irtibata geçti ve talebimizin kabul edildiğini söylediler. Ancak tedavi için AID İstanbul Protez Merkezine gitmemiz gerekiyordu.

Hikâyenin burasında İstanbul Ensarları'na müracaat ettik. Olası konaklama ve ulaşım için desteğe ihtiyacımız vardı. İstanbul Ensarları'ndaki kardeşlerimiz her türlü desteği seve seve vereceklerini söylediler. Bu süreçte üç kez İstanbul’a gittik. En son geçtiğimiz hafta İstanbul’da idik. Dört gün boyunca protez uyum terapileri yapıldı. Diğer bacağı da deforme olmaya başladığı için iki bacağına birden protez takıldı. Konaklama ve ulaşım sorunumuz İstanbul Ensarlarından Güven Sürmeli kardeşimiz tarafından sağlandı. Ahlem çok mutlu. Düşüncelerini sorduğumuzda "Bunların olmasını hayal bile edemezdim. Artık tek başıma yürüyebiliyorum ve canım acımıyor. Sizi tanıdıktan sonra hayatımdaki her şey değişti. Elhamdülillah çok mutluyum." dedi.

Göçmen düşmanlığının ön plana çıktığı bir zamanda, Muhacir kardeşlerimiz için bunca özveride bulunan AID’e desteklerini esirgemeyen İstanbul Ensarları kardeşlerimize teşekkürü bir borç biliriz. Hayatı boyunca savaştan savaşa sürüklenmiş bir kadının, bir annenin yüzünün güldüğünü görmek çok güzel. Allah, zalimlere karşı mazlumun yanında duran herkesten razı olsun.