Halep’in İşaret Parmağına Asılan Yazılar

TUNCAY YERLİKAYA

Önsöz

Halep sokaklarında tayyareler bombalıyor

başkaldırı şiirlerini,

ellerinden öpülesi isyan dizelerini,

şiir ki mermisi daha hisli olur

ve daha izli,

vuracağı yeri bilir.

 

I.

Elleri ve ayakları kesilmiş bir ülke,

göğünden yıldızları koparılmış,

uğruna Selahaddin’in öldüğü bir ülke.

bir ülke ki nakarat bir çığlık,

orda kardeşlerim var.

 

II.

sökün bayraklardan yıldızları,

sınırları olmayan ülkemin kalbine dökün,

tel örgülere takıldı sesimin fırtınası,

kurusun ölü denizlerin elleri

ve cırcırböceklerinin nefesi kurusun,

kurusun ki, bismillah…

 

III.

hala putlara tapıyor cüceler,

cüceler ki çamur ve kül ilahileri…

ulusal hırıltılar çıkararak

babalarınınmış gibi topraklarını yalıyor,

mezarlık bilinçlerini, it sevinçlerini

pankartlara bayraklara boşaltıyor,

ve “yaşasın ezilmiş halkların kardeşliği” mi?

cüceler hala putlarını yiyor.

 

hadi söyleyin nereye gömeceğiz,

bu çocuk ölülerini?

bu halkın yalnızlığını nereye gizleyeceğiz?

hadi söyleyin,

ey harikulade leşler…

 

romatizmaları azdı çağın,

kemikten tabutlar dikin

Hama’ya, Humus’a, Dera’ya,

kan yağmurları yağıyor kan,

kan ki ARŞİV,

emperyal, enternasyonal,

hep aynı sonla biten bir roman.

kapitalizmin borusunu çalıyor

devrim marşları,

solcular, tröstlerle aynı sloganı atıyor.

“Kim bu sakallılar”

 

IV.

Ne sünnidir bu şiir, ne de şii,

Mezhepçiliğin alnından giren bir mermi,

Sakallarından öpülesi bir eylemdir.

Allahın yardımını esirgiyor

Allahın yardımına iman edenler,

demek ki Amerika’ya küfretmek yetmiyor.

 

Sibirya’dan, Mançurya’ya

Adaleti ve merhameti parçalıyor kurtlar,

Sınırlarına tapanlar bizden değildir ey halk,

Ve korkularına tapanlar.

KEVİR’e, bir çöl kadar küstüm,

demek ki bayraklara ayetler kazımak yetmiyor.

 

Hadi söyleyin

Nerden çıktı bu irin gölü,

Orta doğunun ortasında

bu yalnızlık salgını,

Bu haşerat ufkuna iltica nerden çıktı.

 

ne Kürt’ün şiiridir bu,

ne Arap’ın ne de hamburgerin,

İkincil kimlikleri yoktur cihad şiirlerinin,

Şiir ki, firavunları yataklarında sokar,

Sonra gelir kınına dökülür.

 

V.

Kelimelerin kanserine yakalananlar,

Şiirsizler hey?

Huzurlu kentlerinizde, sıcak evlerinizde

Kurtlanacak gözleriniz kulaklarınız,

Mutluluğun veremine tutularak,

mezar taşları gibi

kazıklar çalarak dünyaya,

intihar ustalarına dönüşeceksiniz.

ve birbirinize konforunuzu bulaştırarak

İçinde ebedi kalacaklarmış gibi

Kendi uçurumlarınızı oyacaksınız.

Rabbim, şiirsizlere şuur,

hüznüme cevap ver…

 

modern felçten,

ulusal patolojiden,

itin küstahlığından,

evrensel dramdan,

cücenin vesvesesinden,

şiirin mekaniğinden

uzak çok uzak…

 

ama şurada, yanı başımda

tel örgülerin hemen ardında

kardeşlerim var,

kardeşlerim…

 

Sonsöz

Rabbim, dediğin gibi

Bize ne oluyor ki…

Islah Haber