gördün mü rabia’yı, bildin mi adeviyye’yi

kanlı kefenleriyle yatan şehitleri

vurulmuşlar yüreklerinden

vurulmuşlar esma gibi

ah can

tanıdın mı etibeleri zeynepleri

cennete gelin gitmeden esmaları

 

o görmek istedi

olur da düşersem dedi, rabia meydanında

beni gömün yüreğinde cenneti taşıyan

kızkardeşlerimin rüyasına

ve yürüdü kınalı elleriyle

yürüdü can kızım, ibrahimî bir duruşla

yürüdü ateşin damarlarına

ılık bir sessizlik çöktü üzerine

vuruldu sevdalı yüreğinden esma

vuruldu rabia meydanı

tutuştu gönüller alev alev

esma etrafına baktı usulca

son kez babasını aradı gözleri

son bir sözü vardı sevdalısına

eğer görmezsem dedi

selamını iletirim resulullah’a

 

şehit düştü esmalar, habibeler, ammarlar

beş bin can rabia meydanında

yakıldı bedenleri ateş çukurlarında

melekler eşliğinde bir düğün alayı

esma çoktan kavuştu sevdalısına

 

ey reyhan bakışlı kız

o mahsun gülüşün

emanettir şimdi kardeşlerine

sardı dört bir yanı kutlu sevdanız

yankılanır sesiniz tüm coğrafyada

şakayık ovasındaki kardelen çiçekleri gibi

 

biner biner düşüyoruz toprağa

adımız sümeyye, adımız şehit

kimimiz bir aylık, kimimiz yetmişinde

suriye’de, arakan’da, filistin’de

mısır’da, esma’nın yüreği volkan olur

esma’nın yüreği mısır’da direniş

yıkar firavunun saraylarını

açılır kapılar, gül bahçeleri

açılır havz-ı kevser ve nebinin kucağı

sevdalılarına kavuşmak için