Kıyıya vuran, kıyıya yalvaran Aylan

Yüreğimize bir yumruk gibi oturdu

Feryat ediyorum insanlık sınırında

Merhameti olmayanlar geçemez

Bir acının hayretinde kaldım

Aylan'ın küçük elleri yetmedi

Acı köklerini sökmeye dünyanın

Fotoğrafına bakmaya cesaretim yok

Sızlıyor boğulduğun Akdeniz’in suları

Vicdanlara tutunamayan çığlıklarınla

Gazetelere başlık attın:

İnsanlığınızdan utanın!

 

Zalimler utanç duvarları örmüşler

Ölen kıyıya vuran insanlıktı,Aylan

Gökyüzü kanadı 

Melekler ağladı

Martılar dokundu senin sonsuzluğuna

Kalbi olanlara hüzün sürdün Aylan

Geri dönmeyen kuşlar gibi gitmeden

Sordu mu kimse seni 

Tuttu mu minik ellerinden 

Başını okşadı mı

Kalbine dokundu mu merhamet elleri

Sildi mi gözyaşını

Kıyıya vuran bedeninle gördüm Aylan

Senin için akıtılan timsah gözyaşlarını

 

Akdeniz’in suları seni cennete taşıdı

Bizlere ise Aylan, utanç günleri kaldı