önce hüzün ekildi yüreğimize

uyandık sevdâlı düşlere

silkerek buruşuk yanlarımızı

harfler ezberledik meydana aksetmeyen

ve her an unuttuğumuz

yutarken yutkunduğumuz

serpiştirmeliyiz bilinci toprağa

filizlensin, yolunsun ve ışıklansın yeniden.

Şakaklarında

kalemin en keskin yanını dayayıp damarına

en son ve kutlu şiirlerini yazıyor çocuklar

yoruldum seyretmekten ürkek kavisleri

artık çizmeliyim titreyerek resmimi