gün vururken erguvanlar üstüne

bağrı açılmamış acılar

birer birer düştü avuçlarıma

öfkeyi demir eyleyip

umudu kavganın damarından besleyip

vaktidir şimdi

uluyan çakallara karşı durmanın

 

cümle alem duysun

yarına akan ırmaklar

bilinenden öte

gül dokuyacak elleri

güneşe ilmek atan

 

insanlık türkümüz

kara cahillerin suratına çarpacak

yağız atlar bekliyor

saçlarını geceye çözmüş yıldız çocukları

köklü çınarın altında

yaşamak için kıyama durmuş

aşklar

adanmış kıvamında

sancıyla kıvranan başlar

Allah ağrısında...