Onu dün akşam

Titreyen sokak lambasının altında gördüm

Yüzüne aksetmiş mahzun çizgilerden tanıdım

Dalgası durulmuş bir deniz sükûneti içindeydi

O bir yetimdi

Göz pınarlarında hep hüznün iklimi

Rabbim ne kadar güzel emretmiş

“Sakın ha azarlama öksüzü yetimi”

Çabuk incinir narin bir kelebek gibi

Yufkadır kalbi

Dünyada hep muhacir

Kimsesizliğe yürüyen bir yolcu misali

 

Bugün çadırkentin oyun parkında

Bir bankın üstünde düşünürken gördüm

Kalbi tarumar, hülyası darmadağın

Ahirete açılmış ölüm penceresinden seyrediyor

Toprağa verilmiş babasının bedenini

Şimdi bombalarla yerle bir edilmiş onun ülkesi

 

O bir yetim, yüreği yangın

Ufuklar perde perde buz kesmiş dünyanın vicdanı

Kalbim kanıyor gördükçe duyarsız insanları

Zemheridir mevsim, kar toprağa düşüyor

Karın içinde binlerce yetim yanıyor

 

Birazdan fecir atacak

Yetimlerin yalnızların üstüne

Sevginin boğazlandığı, mezbahaya dönen ülkede

Umudun yeşereceği toprak nerede

Tüm kardeşlik şarkıları unutulmuş

Savunmasız çocukların bahara özlemi kaybolmuş

Atılan her bomba sıkılan kurşunlar yetimler çoğaltıyor

Onca tuğyan onca suskunluk

Ah ellerimde hüznün çiçekleri açıyor 

Ah şefkate muhtaç o yetimin kalbi acıyor