Necati Aktülün'ün dediği gibi "Herkes Mersin'e, Antalya'ya giderken, onlar tersine" gittiler. Antalya'ya, Bodrum'a, Foça'ya değil, Sivas'a, Malatya'ya, doğuya doğru gidiyorlardı. Özgür-Der'in şubelerini açacaklardı. Dertleri özgürlüktü...

Avukat Macide ve Özlem... Onların eşleri ve soyadları yok artık. Onlar hepimizin ailesinden bir birey... Onlar hepimizin kızları, kız kardeşleri...

Özgürlük mücadelesi onlarsız iki eksik...

Dün Haksöz'deydik. Haksöz'ün son sayısında Özlem'in yazısının başlığı "Başörtüsü Yasağı Karşısında İki Yöntem, İki Tavır" idi. Yine başörtüsü konusunu yazmıştı. İnananları "vakur, kararlı, dik" durmaya çağırıyordu. "Sahih bir geleneğe ve mücadeleye" çağırıyordu. Geçen ay da Macide ve Özlem baş başa verip Filistin direnişine gönül veren bir Amerikalı Rachel'i yazmışlardı. Cevahir Çağlar için rahmet diliyorlardı. Şimdi Cevahir'le buluşmaya gittiler.

Her gün Filistin, her gün Kudüs, her gün savaş karşıtı eylemler, her gün emperyalizme ve faşizme lanet ve boykot. Her gün yürüyüş...

Ve sonunda Hakk'a "göç" ettiler, Hakk'a yürüdüler. Arkalarına bakmadan. Dünyanın haz ve zevklerini, gailelerini bize bırakaraktan.

Onları nasıl bilirdiniz diye sorarsanız. Onlar inananlardandı. Mazlumların dertlerini kendilerine dert edinmişlerdi. Vakur, kararlı ve dik durdular. Sahih bir gelenek ve mücadeleden yana tavır koydular. Dünya malına tamah etmediler. Zevk böcekleri de değillerdi. İçimizden biriydiler. Hak işler yaptılar. Bu yolculuğa çıkmadan bir gün önce bir başka cenaze töreninde Macide Hanım'la birlikteydik, İstanbul'da. Hamza Bey'le de yola çıkmadan görüşecektik, ama olmamıştı. Evime yapılan hacizle ilgili ilk arayanlardan biri de o idi.

Hak söz söylediler ve sonunda Hakk'a yürüdüler. Bitti dünya sürgünü onlar için. Ve bizler kaldık geride...

Vakit Gazetesi – 10 Temmuz 2003