Kur’anın Mahiyeti Değil, Cihad Ayetlerinin İptali Tartışması
Görünen o ki, İslam’ı bir dava, hayat nizamı olarak görmeyen, pratikleri ile zalimlere kavga vermekten uzaklaşmış kişilerin kolaylıkla savrulacağı ve “cehaletle mücadele ediyorum” derken despotlara minnet edecek seviyelere gelenlerin ibretlik halidir.
Murat Aydoğdu / Haksöz Haber
Öncelikle bir Müslüman Kur’an’ı hayatı için rehber, ibadetleri için kıstas, bir dua ve Yeryüzü Halifeliğinde kendisine bir yardımcı ve Zalim mazlum mücadelesinde rehber olarak ele alır. Onun için Kitap’tan önce bir hitap’tır emir ve yasaklarını anlamak, uygulamak önceliklidir. Mahiyeti, Gayb aleminden Dünya’ya gelişi, Resullere inzali teşbih ve temsillerle anlatılmış tam mahiyeti ancak kadri mutlak Allah indinde olan bir Kitap’tır.
Tarih boyunca birçok Müslüman ilim erbabı mahiyeti ile ilgili te’villere (yorumlara) girmiş, ana istikametleri tevhid akidesini bozmayacak, ve Allah’ı yaratılmışlara benzetmekten kaçınmak şekilde olmuştur. Bir kısım selef alimi ise mahiyetini tam bilemeyeceğimiz kabulü ile, te’vilden kaçınmış beyanın zahiri üzerinde karar kılmıştır.
Çoğunluğun Kur’an mahiyeti üzerinde “hem lafzının hem de mana’sının İlahi vahiy” olduğu görüşüne karşı bazı müfessir ve alimler Kur’an lafzı üzerinde farklı hassasiyetlerle yorum yaparlar. Maturidi ve Eşari’lerin çoğunda vahyin mana olarak asıl olduğu, Mu’tezile ve Şia ise mana yanında ses ve harflerden oluştuğu kanaati hakimdir. Ama Batıni’ler ve Gulat (aşırı) kabul edilenlerin haricinde Usuli ya da Ahbari hiçbir görüş Mana ile lafız arasında bir çelişki olduğunu iddia etmez.