Philip Weiss’in Mondoweiss’de yayınlanan yazısı, Haksöz Haber için tercüme edilmiştir.

Obama ve Harris için çalışmış olan Yahudi örgütü J Street'in üst düzey bir çalışanı geçen ay, Kongre'nin “ne olursa olsun” İsrail'i destekleme geleneğinin “iyi finanse edilmiş bir grup Yahudi” tarafından dayatıldığını açıkladı.

Ilan Goldenberg, “Küçük, organize ve iyi finanse edilmiş bir grup Amerikan Yahudisi, bu konuyu seçimlerde bir eşik meselesi olarak ele aldı ve çoğu aday, onları düşmanlaştırmanın değmeyeceğine karar verdi” diye yazdı.

Kısa bir süre önce, İsrail lobisine yönelik bu tür saldırılar (benimkiler dâhil) antisemitik komplo teorileri olarak reddediliyordu. Şimdi ise önde gelen bir Yahudi örgütü bunları yayınlıyor.

Bunun nedeni, Amerikan Yahudi topluluğunun bugün İsrail'e verdiği tarihi destek nedeniyle açık bir kriz içinde olmasıdır. Önde gelen Yahudiler, nihayet 60 yıl önce önde gelen Yahudi gruplar tarafından İsrail ve ABD hükümetleri arasında hiçbir ayrılık olmaması için oluşturulan siyasi yapı olan lobiyi saldırıya geçiyorlar.

Kriz, Amerikan siyasetinin bir kuralını çiğneyen New York Belediye Başkanı seçilen Zohran Mamdani'nin isyancı zaferi ile tetiklendi. Amerikan siyasetinde anti-Siyonist olup ciddiye alınamazsınız.

İsrail lobisi, Bill Ackman ve Mike Bloomberg'in önderliğinde Mamdani'yi yenmek için on milyonlarca dolar harcadı, ancak Mamdani yine de Andrew Cuomo'yu iki kez yendi. Geçen ay yapılan genel seçimlerin ardından, Yahudi kuruluşları korku dolu bir şekilde konuştu. Başkanlar Konferansı, Mamdani'nin seçilmesinin “kasvetli” ve “uğursuz” olduğunu söyledi.

“Zohran Mamdani'nin Gracie Mansion'a yükselmesi, antisemitizmin hala açık ve mevcut bir tehlike olduğunu bize hatırlatıyor.”

ADL, Mamdani'nin antisemitik şiddeti teşvik edeceği fikrine dayanarak bir “Mamdani takipçisi” duyurdu. Bu iddia, Mamdani'nin İsrail'e yönelik eleştirilerine dayanıyor. “Mamdani antisemitik söylemleri teşvik etti ve Yahudi New Yorkluların ezici çoğunluğunun görüşlerine aykırı olarak Yahudi devletine karşı yoğun bir düşmanlık sergiledi.”

Lobi, Mamdani'yi alt etmek istediğini düşünüyorsa, başarısız oldu. Seçimlerden iki hafta sonra Mamdani Beyaz Saray'a gitti ve İsrail'in “soykırımı”ndan bahsetti, Trump ise ona karşı çıkmak için hiçbir şey yapmadı. Beyaz Saray'da bu kelimeyi duymamızın zamanı gelmişti.

Mamdani'nin cesareti, İsrail'i eleştiren yeni bir söylemi başlattı, ancak bunu mümkün kılan daha geniş bir sosyal hareketti. Genç Amerikalılar, İsrail'in Filistinlilere yönelik soykırım ve apartheid politikalarını protesto ediyor.

Rahm Emanuel geçen ay en büyük Yahudi örgütü olan Yahudi Federasyonları'na bu üzücü haberi verdi. 2007'de başkanlık kampanyasını açıklamadan önce Obama'nın İsrail'i ziyaret ettiğini belirten başkan adayı Emanuel, 2028'de hiçbir Demokrat adayın geleneksel kuralları takip etmeye cesaret edemeyeceğini söyledi.

“Kimse Amerika'yı terk edip Kudüs'e gitmiyor. Politika böyle.”

Ve sadece Demokratlar değil. Emanuel, sol ve sağ tüm gençlerin İsrail'e sırt çevirdiğini söyledi.

“İsrail'in Amerika'da 30 yaşın altındaki insanlar nezdinde nasıl bir konumda olduğuna bakın” dedi. “Partiyi unutun. Bugün İsrail yanlısı bir tutum almak siyasi bir risk. İsrail artık çok popüler değil. Yahudi devletini destekleyen hepimiz için bu noktayı vurgulamak istiyorum. Bugün, 30 yaşın altındaki nesil için İsrail, son iki yıl, önceki nesil için Altı Gün Savaşı'nın olduğu kadar önemli bir tanım olacak. Ancak buradaki görevimiz konusunda dürüst olmalıyız.”

İsrail lobisi gözlerimizin önünde eriyip gidiyor. Aynı konferansta, Federasyonları yöneten eski Kongre üyesi Eric Fingerhut, İsrail'in kötü imajının uluslararası bir komplonun sonucu olduğunu söyledi:

“Kuzey Amerika'da İsrail'in konumu ve İsrail'i destekleyen Yahudi topluluğuna yönelik planlı ve koordineli bir saldırı yaşadık. İran, Katar, Çin, Rusya ve diğer ülkelerden gelen milyarlarca dolarlık karanlık parayla beslenen... Şimdiye kadar icat edilmiş en gelişmiş iletişim araçlarıyla yayılan...”

Konferans, İsrail'in Amerikan söylemindeki iyi konumunu geri kazanmaya adanmıştı – “İsrail'in ne anlama geldiğine dair anlatının uzun vadeli büyük bir rehabilitasyonu.”

Ancak bu girişim, büyük bir başarısızlıkla sonuçlandı. Etkinliğin haberleri, başka bir çöküşe odaklandı: Obama'nın eski konuşma yazarı olan yazar Sarah Hurwitz, bugün gençlerle İsrail hakkında konuşmanın “ölü çocukların duvarını” aşmaya çalışmak anlamına geldiğini hayıflanarak söyledi.

Ölen çocuklar Amerikan Yahudilerini bile etkiliyor, dedi Hurwitz:

“Tiktok, Gazze'deki katliam videolarıyla gençlerimizin beyinlerini gün boyu mahvediyor. Bu yüzden çoğumuz genç Yahudilerle mantıklı bir konuşma yapamıyoruz, çünkü onlara söylemeye çalıştığımız her şeyi bu katliam duvarından duyuyorlar. Ben veri, bilgi, gerçekler vermek istiyorum. Onlar ise bu katliam duvarının arkasından duyuyorlar."

Hurwitz, Holokost eğitiminin genç Yahudiler üzerinde başarısız olduğunu söyledi. Bu eğitim, onların ağır silahlı İsraillileri Naziler, zayıflamış Filistinli hedeflerini ise sempati duyulması gereken nesneler olarak görmelerine neden oldu.

Hurwitz, bu yorumları nedeniyle sosyal medyada şiddetli eleştirilere maruz kaldı. Ancak Yahudilerin Yahudi devleti kurma hakkını reddedenlerin antisemitist olduğunu ısrarla savunması nedeniyle resmi Yahudi topluluğu için bir kahraman.

Hurwitz, Orta Doğu'daki Yahudi egemenliğinin Yahudi dininin doğasında olduğunu ve İsrail'in askeri gücünün 2000 yıllık Yahudi nefreti tarihine gerekli bir yanıt olduğunu söylüyor. Bu gerçekleri inkâr ederek, anti-Siyonistler Yahudilerden nefret ettiklerini gösteriyorlar.

Bu fikirler yanlış ve tehlikelidir. Genç Amerikalıların İsrail'den nefret etmelerinin nedeni, İsrail'in Amerikan hükümeti ve İsrail lobisinin desteğiyle iki yıl boyunca Gazze'de Filistinli sivilleri ayrım gözetmeksizin öldürmesi ve onların yaşam kaynaklarını yok etmesidir.

Çocuk medyasının yıldızı Rachel, Kasım ayında travma geçirmiş ‘Qamar’ adlı bir kızı New York'ta ağırladığında Gazze'nin ahlaki boyutlarını dile getirdi:

“Qamar’a, kampı bombalandığında dünyanın seyirci kaldığı, 20 gün boyunca tıbbi bakımdan mahrum bırakıldığı, bacağının kesilmek zorunda kaldığı ve yırtık, su basmış, soğuk bir çadırda yaşadığı için çok üzgünüm.”

Rachel Hanım’ın netliği, sadeliği ve sorumluluk duygusu nedeniyle ABD’deki Filistin dayanışma söyleminde lider olarak öne çıkması şaşırtıcı değildir.

Ana akım medya bugün bu hareketi inkâr etmek için elinden geleni yapıyor. Filistin'e yönelik tutumların Kamala Harris'in 2024'teki yenilgisiyle hiçbir ilgisi olmadığını inkar ediyorlar. Mamdani'nin New York'taki zaferinde önemli bir faktör olduklarını inkâr ediyorlar.

Ülke çapında Demokratik ön seçimlerde İsrail'e karşı çıkan isyancı adaylar ortaya çıkarken bile.

Bu siyasi kargaşa, olması gerektiği gibi, artık bir Yahudi krizi haline gelmiştir. Yahudi toplumu, soykırıma verdiği resmi destek nedeniyle bölünmektedir.

İsrail'in eylemlerini kınayan Yahudiler, Mamdani'nin koalisyonunun kilit unsurlarıydı. Bazıları liberal Siyonistti. Ancak liberal Siyonizm de kargaşa içindedir ve genç Yahudilerle uyum sağlamak için BDS'nin antisemitik olduğu gibi eski dogmaları terk etmektedir.

Sarah Hurwitz, Eric Fingerhut ve Jonathan Greenblatt ise Yahudi kuruluşlarını marjinal bir konuma sürüklüyor. Hurwitz'in nihai argümanı istisnacılıktır. Yahudilerin dünyada özel bir rolü vardır ve bu yüzden insanlar bizden nefret eder.

O uzun bir geleneğin parçası: Lobi, siyasi söylemimize birbiri ardına yalanlar dayatıyor. Mültecilerin evlerine dönme hakkı yok. 700.000 yerleşimciyi işgal altındaki topraklara yerleştirmek sorun değil. Apartheid yok. Soykırım yok.

İsrail'in komşularına karşı savaşları ABD'nin çıkarlarına uygun.

Bu yalanlar artık işe yaramıyor. Siyonizm, başlangıçta bir Avrupa kurtuluş hareketi olarak benimsediği idealler ne olursa olsun, Filistinlilerin direnişi karşısında bağnazlığa dönüştü. Resmi Yahudi topluluğu bu bağnazlığı teşvik etti.

İsrail lobisinin yalanları bir zamanlar Amerika'da tabu bir konuydu. Bugün ise kriz, bu tartışmayı kamuoyuna taşıdı.

*Philip Weiss, Mondoweiss'in kurucusu ve kıdemli editörüdür.