Soru: Sevgili Sivilay Abla, bildiğiniz gibi Air France’a ait bir yolcu uçağı okyanusta kayboldu. Bu soruyu size gönderdiğim sırada uçak bulunamamıştı ama yolculardan çoktan ümit kesilmişti. Bu haberi yayımlayan popüler internet sitelerinde okuyucu yorumlarına göz attım. “Bir uçak dolusu Hıristiyan öldü” şeklinde duygularını ya da duygusuzluklarını dile getiren okuyuculara rastladım ve onlarla aynı toplumda yaşadığım için dehşete kapıldım. Bizim güzel insanlara bu yorumları yaptıran şey nedir? (Ahmet Turan – Malatya)

Cevap: Sevgili Ahmet, Batı ülkelerinde yaşanan bir uçak kazası ya da benzer somut felaketler karşısında duygusunu bu kadar açık dile getirenler istisna olabilirler, ancak söz konusu olan temel bir duygudur ve toplumumuzun kılcal damarlarına kadar işlemiştir. Örneğin; Türkiye’nin Avrupa’ya uyuşturucu ve eroin transferi yapılan bir geçiş koridoru olmasının devlet politikası haline gelmesi gerektiğini düşünen milyonlarca insan olduğuna bahse girerim. Daha bitmedi; Hıristiyan âleminde boşanmalar artıyor, aile kurumu çöküyor diye içten içe sevinenler de uzağımızda değil, aramızda hatta içimizde. Benim favorim ise, Avrupa’da homoseksüellik yaygınlaşıyor, üreyemeyecekler ve Türkiye’den damızlık erkek ithal edecekler, böylece Avrupa’yı Türkleştireceğiz.

Yılın 365 gün ve 6 saati bitmeyen bir cihat ve fetih ruh halinden bahsediyoruz. Okuyucularım bilmez ama; babam beni Köy Enstitüsü’ne yazdırmadan önce annemin zoruyla mahalle mektebine gidip dinî tedrisattan geçmiştim. O halde burada fıkıh bilgimi konuşturabilirim. Şimdi, İslam dininin insanlara en ciddi emri dinin tebliğ edilmesidir. Cihatlar, fetihler zenginleşmek için değil, oralarda yaşayan insanları Müslüman yapmak için yapılır. Putperest bir ülkenin kralı Müslüman ülkenin padişahına gelip, “Sen ülkendeki tüm develeri bana verirsen halkım toplu olarak Müslüman olacak” dese, padişahın bu teklifi kabul etmesi, “Üstüne on bin hektar hurma bahçesi de benden” demesi gerekir. Çünkü dünya yüzeyinde yaşayan herkese İslamı tebliğ etmek bir Müslümanın boynunun borcudur.

Bu durumda; bir uçak dolusu Hıristiyan öldü, diye sevinen bir Müslüman, cehennemde, o uçakta ölen henüz İslam tebliğ edilmemiş insan sayısı kadar kızgın ve yağlı kazığa oturtulacağını düşünerek kederlenmeli, sorgu-sual kısmında zebanileri ikna edecek mazeretleri (Fransa vizesi alamadım, lisedeki Fransızca dersleri boş geçti gibi) düşünmeye başlamalı.


Yahu örümcek!

Soru: Sevgili Sivilay Abla, Abdüllatif Şener boyuna bosuna bakmadan parti kurmuş. Türkiye’de böyle tonlarca parti var. Nereden geliyor bu motivasyon çok merak ediyorum? (Gürkan Dingin)

Cevap: Sevgili Gürkan, bu yaşlı halimle ev temizliğimi kendim yaparım. İnce temizlikte bazen elimin bile uzanamadığı kapalı dolapların en ücra, karanlık köşesinde bir örümcek ağına rastlarım. Yahu buraya hangi sinek, böcek düşer be örümcek, derim içimden. İşte o örümceğe can veren Allah, bu arkadaşlara parti kurma heyecanı da veriyor. ‘Kim bilir, bir zaman ağımıza öyle bir şey takılır ki bu karanlık köşede bunca beklediğimize değer’ hayali erke gibi sonsuz bir enerji kaynağına dönüşüyor.

Tabii burada tek kabahatli, parti kuran taze gelinler mi? Hayır. Halkımız da az yanıltıcı, az şakacı değildir hani. Abdüllatif olsun, Yaşar Nuri olsun, Osman Pamuk ya da Saadettin Tantan olsun; sokağa çıktıklarında etraflarını sararlar. ‘Büyüksün ağam, çok yaşa paşam’ edebiyatının dibine vururlar. Sonra seçimler gelir, bu partileri yüzde 0,001 – yüzde 0,0001 bandına dağınık olarak yerleştirirler.

Yapmayın sevgili halk. İnsanların duygularıyla oynamayın.

TARAF