Panzer eşliğinde yüzlerce polis evimi kuşatmıştı. Dehşet içinde “Ne var, ne oluyor?!.” diye tısladım!

Karanlıkta kaldığı için yüzünü tastamam seçemediğim amir konumundaki polis, “Yönetime el koyduk!..” dedi.

“O işi biz askerden bekliyorduk!” dedim, “Polisin darbe yaptığı nerde görülmüş?!.”

Polis amiri küçük dilini göstererek haykırdı: “Kes sesini!..”

Aman Allah'ım!

Bu ses?..

Eğildim baktım; Sayın İçişleri Bakanımızın da okumasını istediğim yazıda (13 Temmuz 2009, Yeni Şafak) anlatmaya çalıştığım karakol amirinin ta kendisi!

“Eyvah! Bana eziyet etmek maksadıyla, kişiye özel darbe yapmış!..” yollu bir korkuyla uyandım.

Şükür ki şükür, rüyaymış!

* * *

Şehit Tevfik Fikret Karakolu'nun önünde o gün nöbet tutan polisten de şikayetçi değilim; “Alın şunu içeri!..” diyerek üzerime yürüyen polisten de.

Mezkur rüyanın kahramanı karakol amirine gelince…

Yalvarırcasına izin istediğim halde oturmama müsaade etmeyerek aşağılamaya devam ettiği ve meşru yollara sığınarak yaptığı eziyeti (Yeni Bosna'ya alkol muayenesine göndermek gibi) sonuna kadar sürdürdüğü için hakkımı helal etmiyorum ona.

Ama…

Şikâyetçi de değilim.

Mümkünse, rüyalarıma girip de beni korkutmaya devam etmesin yeter!

* * *

Diyeceksiniz ki…

Madem şikâyetçi değildin, ne diye İçişleri Bakanı da okusun diyerekten ortalığı velveleye verdin?

Söyleyeyim:

Bana yaptıklarını bir başkasına yapmasınlar istedim!

Yoksa…

Kimse benim yüzümden zerre miskali zarar görsün istemem.

“Doktor çağırın, iyi değilim!..” şeklinde yalvarıp yakardığım halde, aşağılamaya devam eden karakol amiri, evde bekleyen 8 aylık bir bebeğimin olabileceğini düşünmemiş olabilir.

Onun bu hali…

Siciline işlenebilecek herhangi bir cezadan dolayı yakınlarının duyacağı üzüntüyü düşünmeme engel değil.

Bir de…

Son yıllarda polisin oluşturduğu pozitif imaj böyle derbeder, böyle hunhar muameleyle sarsılmasın.

Çünkü binlerce polisin alınteri var bu imajın oluşmasında.

Mesela, Fatih İlçe Emniyet Müdürü Celal Bey'in üzüntüsünü belirtme nezaketi, içtenliği bu güzel imajın bir göstergesi.

“Geçmiş olsun!..” dilekleriyle arayan Fatih semti sakinlerinin ortaklaşa kanaatine bakacak olursak, Fatih Şehit Tevfik Fikret Polis Merkezi amiri Osman Şahin Bey de öyle. Yani, son derece müşfik ve nezaket sahibi bir emniyet mensubu.( Malum amir o gece vekaleten iş başındaymış.)

Hulasa…

Şahsi meselem değil bu!

Söz konusu imajı tarumar edebilecek uygulamalardan bütünüyle vazgeçilmediği ilgililer tarafından görülsün istedim sadece.

Ve…

Hangi nedenle olursa olsun zulmedilmesin hiç kimseye!

* * *

İmdi, ilk karakol deneyimimden notlar aktarmak istiyorum:

BİR: Ne olur ne olmaz; yanınızda her zaman 10 lira bulunsun. Alkol muayenesinden 10 lira alıyorlar ve korkarım kredi kartı geçmiyor.

İKİ: Çenenizi boşuna yormayın; “niza” halinde otomatik olarak 2 şey işliyor:

Biri, “Yazın şuna bir trafik cezası da aklı başına gelsin!..” ; diğeri, “Vazife başında memura mukavemet ve hakaret!..”

Not: Arabanız yoksa trafik cezasından (muhtemelen) yırtıyorsunuz.

* * *

Bana korkak diyen okurun dikkatine:

“Salih Tuna karakolumuza girer girmez koşarak merdivenleri tırmandı ve cinnet geçirerek 5'inci kattan atlayarak intihar etti…” şeklinde bir raporun kayıtlara geçme ihtimalini düşünerek kısa bir an korktuğumu itiraf ediyorum.

Karakolun 5 katlı olmadığını fark edince bu korkum anında geçti ama!

Ayrıca, kahraman olan / olması gereken polistir; (Sancho Panza ifadesiyle) “Zavallı ben” değilim.

Karıştırmayın.

* * *

Valilik makamı dahil, yetkililerden, medyadan, eşten, dosttan, okurdan arayan soran “Geçmiş olsun!..” dileklerini ileten o kadar çok insan var ki, hangi birini sayayım!

Binlerce teşekkürler hepsine.

YENİ ŞAFAK