Shaimaa Eid’nin electronicintifada’da yayınlanan yazısı Barış Hoyraz tarafından Haksöz Haber için tercüme edilmiştir.

Ailem - annem, babam, erkek kardeşim, kız kardeşim ve ben - İsrail'in soykırıma varan şiddetinden kaçmak için 13 Ekim 2023'te Gazze'nin kuzeyindeki evimizi terk etmek zorunda kaldığımızdan bu yana geçen 15 ay içinde iki kez yerlerimizden edildik.

Yerinden edilmemiz sırasında, 28 yaşındaki kız kardeşim Marwa'nın ellerinde şiddetli egzama başladı.

Mayıs ayında cildinde sürekli kaşıntıya neden olan küçük kırmızı lekeler fark etti. Başlangıçta bunun basit bir alerji olduğunu ve geçeceğini düşündü.

O sırada Marwa, yıkama ve temizlik için kullanmak üzere yerel olarak üretilen sabun ve deterjanlar bulmuştu. Yerel üretim gerekliydi çünkü İsrail hijyen ve temizlik malzemelerinin Gazze'ye girişini engelliyordu.

Ancak yerel ürünler herhangi bir sağlık denetimine veya kontrolüne tabi değildi ve kısa süre sonra Marwa'nın cildi çatlamaya ve kanamaya başladı.

Onunla birlikte UNRWA'ya ait bir sağlık tesisine gittim ve orada bir doktor ona şiddetli egzaması olduğunu söyledi ve semptomlarını hafifletecek herhangi bir ilacı olmadığı için özür diledi.

İsrail 15 ay süren soykırım boyunca ilaçların Gazze'ye ulaşmasını da engelledi.

Sonunda doktorun tek yapabildiği Marwa'ya biraz ağrı kesici vermek olmuş.

“Belki seni biraz rahatlatır. Ama durumunuzu iyileştirmez.”

Yasaklayıcı maliyet

Marwa önce özel eczanelere gitmeyi denedi. Bazen Gazze'ye ekim 2023'ten önce girmiş ilaçlar bulunabiliyordu.

Doktor belirli bir tıbbi kremden bahsetmişti ve Marwa bir eczacıda biraz buldu. Ancak kıtlık fiyatların yükselmesine neden oldu ve sadece iki günlük tedarik için 27 dolar çok pahalı geldi.

Egzaması için yeterli tedavinin olmaması Marwa'nın psikolojik olarak acı çekmesine neden olmuş. Günlük işlerimize yardım edemediği ya da daha önce keyif aldığı yemek pişirme gibi şeyleri yapamadığı için depresyonda.

İsrail'in 15 ay süren soykırımının yarattığı katliamda Marwa'nınki küçük bir şikâyet gibi görünebilir, ancak Gazze'deki herkesin ilaç ve tedavi eksikliği nedeniyle yaşadığı acıyı çok güzel özetliyor.

Basit hastalıklar bile kronik hastalıklara dönüşüyor.

Her gece kız kardeşimi uyumaya çalışırken acı içinde kıvranırken gördüğümde merak ediyorum: Bu acı gerçeği yaşamak için ne suç işledik? Marwa sırf Gazze'de doğduğu için neden böyle acı çeksin?

Hepimiz hayatın olması gereken haline dönmesini bekliyoruz.

*Shaimaa Eid, Gazze'de yaşayan bir gazeteci.