Ramona Wadi’nin Middle East Monitor’de yayınlanan yazısı, Haksöz Haber için tercüme edilmiştir.

AB'nin Gazze'ye insani yardım filosuna karşı uyarıda bulunmasından bir gün bile geçmeden, Global Sumud Filosu Tunus sularında bir insansız hava aracı tarafından vuruldu. BM Özel Raportörü Francesca Albanese, saldırının doğrulanması halinde “Tunus'a bir saldırı gerçekleştirilmiş olacağı” uyarısında bulundu.

AB Sözcüsü Eva Hrncirova, “Bu tür filoları desteklemiyoruz, çünkü bunlar temelde durumu tırmandırabilir ve katılımcılarını da tehlikeye atabilir” dedi. Hrncirova'ya göre, insani yardımın resmi kuruluşlar aracılığıyla yapılması gerekiyor. “İsrail ile kanalları açık tutuyoruz ve İsrail yetkilileriyle görüşüyoruz.”

AB'nin insani yardım filolarına karşı olan nefret, sembolik olmalarına rağmen, İsrail'i soykırımı sona erdirmeye zorlamaya karşı olan nefretle eşdeğer olabilir. İnsani yardım hakkında sonsuza kadar tartışılabilir, ancak soykırım durdurulabilir ve sonuç olarak, sınırlılıkları olmasına rağmen insani yardım iyileştirilebilir.

Bütün dünya bunu anlayabilir, ancak AB şu anda filoları “durumu tırmandırabilecek” tehlikeli bir eylem olarak gösteriyor. Ancak gerçek tehlike cezasızlık politikasında yatarken, sembolik bir eylem nasıl tehlikeli olabilir? Örneğin AB, bu akşam müzakere edilecek bağlayıcı olmayan bir kararda “durumu” tanımlamak için soykırım kelimesini kullanıp kullanmayacağına henüz karar vermedi. Bağlayıcı olmayan bir karar, Gazze'deki soykırımı durdurmak için hiçbir ağırlığa sahip değildir – sadece İsrail'e cezasızlık sağlar.

Bağlayıcı olmayan bir karar da semboliktir, ancak Gazze'ye giden filoya atfedilen sembolizmden farklı olarak, İsrail'in Filistinlilere dayattığı açlığı vurgulamak olan bu sembolizm, bağlayıcı olmayan kararın sembolü ise AB'nin önceden belirlenmiş eylemsizliğidir.

AB'nin en önemsiz sorunları ele alıp yine de hiçbir ilerleme kaydetmeyeceği, insani yardım filolarına ilişkin İsrail'in anlatısını benimseyeceği, ancak soykırımda insani yardım konusunda İsrail ile işbirliği yapıyormuş gibi davranacağı herkesin malumudur. Bu, bir çelişki varsa da tam da budur.

AB, yardımların daha hızlı ulaştırılması için lojistik sorunların giderilmesi konusunda İsrail makamlarına hala çağrıda bulunurken (tabii ki boşuna), filonun ne kadar tehlikeli olabileceği sorusu akla geliyor. Yardımların dağıtımını gerçekten engelleyen kimdir: İsrail mi, filo mu?

Dünya liderleri Gazze'deki soykırımı durdurmak için hiçbir şey yapmazken, aktivizmi engellemek işe yaramayacaktır. Siyasetçiler ne kadar az çalışırsa, aktivistler o kadar çok değişimi sağlamak için harekete geçeceklerdir, bazen kendileri için büyük tehlikeye girerek, çünkü siyaset aktivizmi sadece caydırmakla kalmıyor, aynı zamanda suç sayıyor.

AB, sembolik bir eylem olmasına rağmen filoları tehlikeli ilan ettiyse, bir sonraki adım ne olacak? Bir filo İsrail'in vahşi soykırımını nasıl belirleyebilir veya tırmandırabilir? Bunu Batı'nın suç ortaklığı yapıyor.

İnsani yardım filoları, dünyanın Gazze için hiçbir şey yapmadığını gösteriyor. AB, bu sembolik eylemi tehlikeli buldu. İsrail sömürgeci genişlemesini gizlerken, hangi yeni kurallar yazılıyor?

BM uzmanları, bu ay yapılacak Genel Kurul toplantısı öncesinde BM'ye harekete geçmesi için yalvarıyor. Yardım dağıtım noktalarında 2000'den fazla Filistinli öldürüldü. Bu arada, AB için, sürekli gözetim altında tutulan bir insani yardım filosu, sözde soykırımı tırmandırabilir. AB temsilcileri bir kez olsun doğru olanı içeren bir cümle kurabilir mi?

* Ramona Wadi; bağımsız araştırmacı, serbest gazeteci, kitap eleştirmeni ve blog yazarıdır. Yazıları Filistin, Şili ve Latin Amerika ile ilgili çeşitli konuları kapsamaktadır.