Frankfurt Kitap Fuarı'nda Yakarış Grubu'nun nefis konserindeyiz. Bir arkadaş, "Bu ortamda bile seni kederli gördüm, neler oluyor?" diye soruyor. Ona dedim ki: "Türkiye'ye dönüyorum.

Ülkenin dört bir yanında 'Krizde nasıl ayakta kalırız?' temalı konferans trafiği başlıyor. Laf olsun torba dolsun modelini içimize sindirsek, yazacak sonsuz konu var. Ancak işsiz kaldığı anlaşılmasın diye sabah erkenden evini terk eden, onuru incinen, umudu törpülenen emekçiye söyleyecek bir laf bulmam gerekiyor. Gün sonunda siftahsız kepenk indiren esnafın kanayan yarasına merhem olacak bir sözüm olmalı." Cesaret edip akan gözyaşlarıma bakamadan, uzaklaştı.

Kapitalizmde çevremiz maddeci ve fırsatçılarla dolmuş. Kutsalı olmayanın eğer ilkesi de yoksa, yandım Allah! İnsanı, insanın kurdu olarak gören (homo homini lipus) bu sapkın felsefe "altta kalanın canı çıksın" diyor. "Yarınları, yarının çocukları düşünsün. Biz kısa vadede nefis tapınaklarındaki sonsuz haz ve çıkarlarımıza bakarız." diyerek kendi yavrusunu yiyor. Finansal kriz bitince, küresel ısınma bitecek mi? Konuşan var mı?

Şimdi dönelim önceki gün Maliye Bakanı Kemal Unakıtan'ın yaptığı "mühim" toplantıya. Birçok şirket ve bankanın temsil edildiği toplantıya Türkiye'nin en büyük işadamı temsilcileri davet edilmedi. Tam 12 bin 500 üyesi olan TUSKON ve 1.500 üyesi olan ASKON da davet edilmeyenlerden. Krizden belki de en çok etkilenecek işçi kesiminin temsilcileri sendikalar hiç yok zaten. Bugün Başbakan Yardımcısı Nazım Ekren başkanlığında bu kez Ekonomik Konsey toplanacak. Ve yine orada olmayacaklar. Belli ki bunların tümü ekonomi yönetimi için "o cepheden" bir işadamı kadar değer ifade etmiyor. Peki, kimler var? Söylemeye gerek var mı, zaten "o kapıdan" hiç ayrılmayanlar, yine orada. Anadolu'nun omurgasını görmezden gelenler, sonra çıkıp, "işadamları böyle istedi" diyecekler.

Arenada, kurtlar sofrasında MÜSİAD yalınkılıç reel sektörü, esnafı, KOBİ'leri savunuyor. IMF'ci kuşatması altında, ne kadar olursa işte o kadar. "IMF ile anlaş, her şey güzel olacak." diyenler adeta başka konuların gündem maddesi olmasını bile içlerine sindiremiyorlar. Sınıf çıkarları için bastıranlar, aslında kendilerini kurtaracak tedbirler konusunda da hükümetin elini kolunu bağladıklarını göremeyecek kadar şaşılar. Kendilerini "yangında ilk kurtarılacaklar" olarak görüyorlar ya!

KOBİ esnafının reyi ile koltukta oturan bazıları, halkın önüne çıkınca "Borç alan, emir de alır." diyor. Bazı başka kapalı kapılar arkasında ise bu borcun katlanması anlamına gelecek IMF anlaşması için bastırıyorlar.

Sahi, herkesi anladım da ihracatçıların temsilcisi TİM bu işlere ne der acaba? Gazetelere ilan verip "durdurun şu 'yüksek faiz düşük kur politikasını', açın ihracatçının önünü" diyenler, "IMF ile anlaşma yapmanın" bu ilanla olan alakasını biliyor mu?

Bakın, olayın şakaya gelir tarafı yok. Ben de arkasını bırakmam. IMF anlaşması şu demektir:

1- 20-25 milyar dolarlık bir borç için bastırıyorlar. Sesim geliyor mu ey merkez medyanın gülü, genç ulusalcı çocuk?

2- Faiz dışı fazla kriteri bindirilerek, "sakın harcama kenara koy, borcu öde" denilecek. Buna ben "Anadolu esnafını ipotek göstermek" diyorum.

3- Bütçe disiplini zaten "gereğinden fazla" sıkı iken, hükümetin reel sektör, iç talebi canlandırmak, KOBİ'leri kurtarmak, altyapı, sosyal ve beşeri sermayeyi güçlendirmek için yapacağı bütün harcamaların önüne geçilecek. IMF zaten açıkladı; "yardıma hazırım, davet bekliyorum". Besbelli, tek ve en kârlı müşterisini kaybetmekten korkuyor. Dışardan havuç, içerden sopa! Derken, matmazelin babası ve ona kredi veren yabancıların alacakları garanti edilmiş olacak. Anadolu içinse "eti senin kemiği benim" modeline devam.

Eğer ben Başbakan'ı zerre kadar tanıyorsam size buradan müjdeyi vereyim, bu sefer hepsi avuçlarını yalayacaklar. Ben de her devrin adamlarını, her ipte cambazlık yapanları deşifre etmeye devam edeceğim.

ZAMAN