Bu köşede Gazze katliamı boyunca gözyaşları içinde çığlıklar atarken bile, "İsrail" yerine özellikle "dinci-faşist İsrail rejimi" ifadesini kullandım.

"Dinci-faşist"ten kastım; "Siyasi Siyonist" zihniyetin kirli tarihi boyunca yapıp ettikleri; "rejim"den kastım da dışlayıcı, yayılmacı ve tezviratçılığın feriştahını içeren düzenleriydi.

Istılahi bakımdan "İsrail" in tekabül ettiği anlamı düşünerek, "İsrail terörü" gibi ifadeleri kullanmamaya özen gösterdim.

Mahut ifadeye yer verenlerin de, Siyonist işgalci rejimi kastettiklerini biliyorum.

Lakin Yahudilerin kutsallık atfettikleri kavramlara saygısızlık olabilir endişesiyle yine de bundan kaçındım.

"Sözde İsrail" denilebilir miydi?

Başkalarını bilmem ama ben asla diyemezdim.

Nihayetinde "sözde" ile başlayan bütün ifadelerden gıcık kapan bir faniyim.

Söz konusu kavramsal hassasiyet bir vehimden ibaret olabilir miydi?

Belki…

Çünkü şimdiye değin, İşgalci rejimin Filistin'de soykırım yaptığını dillendiren Yahudi aydınlara, Nazi toplama kamplarıyla Gazze'yi karşılaştırabilecek kadar sert çıkışlar yapan Yahudi düşünürlere, "Benim anneannem siz Gazze'de çocuk katledesiniz diye toplama kampında can vermedi…" şeklinde haykıran Yahudi parlamentere rastladım, ama, "Sen İsrail olamazsın…" yollu bir söylemle, "terminolojik" bir çıkış yapana hiç rastlamadım.

Demek ki, "İslamî terör" gibi müstekreh oryantalistlik mamullere duyduğum nefret, kutsal sayılan kavramlara karşı ifrat derecesinde bir duyarlığa neden olmuş.

Olsun, ziyanı yok.

İfrata düşelim de, kendimize yapılmasını istemediğimizi başkasına yapmamak konusunda düşelim yeter ki!

Efendim?

Mütekabiliyet diye bir şeyden haberdar olmaz olur muyum hiç?!

Elbette "İslamî terör" ifadesine müsavi olan, "Yahudi terörü" dür; "İsrail" değil.

Mezkur duyarlığa "ifrat" dedim ya; dikkatinize ne oldu?

Gelgelelim, Ömer Muhtar'ın dediği gibi, onlar bizim hocamız değil¸edepsizliklerine edepsizlikle mukabele edemeyiz.

Çünkü her ahval ve şeraitte hakikatten başka ölçümüz olamaz.

Hakikati parçalamaya çalışmak, öfkeye, nefrete veya konjonktüre meze yapmak, istemeden de olsa zalimle işbirliği yapmak anlamına gelir.

Mesela, Siyonist işgalci rejimin Gazze'deki vahşetine duyduğumuz öfke, Yahudileri tahkir ve tezyif edebilecek en ufak imada bulunmamıza neden oluyorsa, söz konusu vahşete şöyle veya böyle katkı yapıyoruz demektir.

Her şeyden evvel, Siyonist işgalci rejimin propagandasına su taşımaktır bu!

Hukuki anlamda suçun şahsiliğine; İslami bakımdan da ırkçılığın her çeşidini ayakları altına alan "gaye insan / ufuk peygamber"in hilafına davranmaktır bu!

İşgal rejimi, fosfor bombalarıyla Gazze'li çocukları yakarken, yeryüzünün bütün çocuklarının kardeşlerini yaktığını anlayamamaktır bu!

Madem her çocuk İslam fıtratı üzerine doğar…

Dinci-faşist İsrail rejiminin yaktığı Filistinli çocuklar, Yahudi çocukların kardeşleridir.

Ve, her doğan çocuk bir Musa adayı değil midir Firavunlara?..

İyi de, durduk yere bunca kelimeyi niye yaktım; lafı neyin üzerine getirecektim?

Ha, evet, Mehmet Ali Birand'ın "Yahudi aleyhtarlığı çok pahalıya mal olur…" başlıklı yazısına değinecektim.

Hazretin "pahalıya mal olur" dediği şey, Yalçın Doğan'ın dünkü yazısının başlığında var: "Öfkeye İsrail'den yanıt: İntikam…"

Yalçın Doğan'ın intikam dediği de, Ermeni tasarısı falan işte.

"Mevhumu muhalifinden" hareket edecek olursak; "Pahalıya mal olmayacaksa Yahudi aleyhtarlığında sorun yok…" çıkarsamasına ulaşmak mümkün.

Biraz daha sürdürsek rezillik elverecek. İyisi mi burada keselim de, "Yahudi aleyhtarlığı biraz karlı falan olsa, Hitler'in gözlerine mi bakacaktınız?.." diye sormayalım.

Lakin şuncağızı söyleyelim:

"Yahudi aleyhtarlığı" veya antisemitizm adi bir ırkçılıktır.

Ve…

Irkçılığın her türlüsü haramdır.

Siyonist işgalci rejimin zulmüne duyduğumuz öfke, Yahudileri incitebilecek hiçbir söze gerekçe olamaz.

"Antisemitizm" heyulasıyla dünya kamuoyunu şamar oğlanına çeviren dinci-faşist İsrail rejiminin propaganda aygıtının şerrinden uzak durmak için değil, dinimizin gereği olarak dikkat etmeliyiz buna.

YENİ ŞAFAK