Cezayirli Bir Bulaşıkçı

Cezayirli bir bulaşıkçı

Ağlıyordu her yıkadığı tabakla birlikte

En derin acılarını da

İşgal altında bulunan toprağına mı?

Özlem duyduğu, hasretini çektiği anasına mı?

Yoksa gözü yaşlı bacısına ve yıllarca biriktirdiği anılarına mı?

Zorla öğretilen Fransız kültüründen değil bu hüzün

O dilin yumuşaklığından gelmiyordu bu yaşlar.

Ağlaması zulümden, hüznü biçilen acılardandı

Kim bilir ne acılar yaşamıştı

Bu zulüm ordusu toprağına girdiğinde

Hangi yaşanmamışlığı ile feryadı figan etmişti

Sesini duyuramadığı İslam topluluğuna

Ne şiirler ne türküler yazmıştı

Annelerin acıdan öte feryatlarını dinledikçe

Öfkesini büyütmüş, öfkesinden kabaran damlalar

Ruhunda açtığı yaralarda gözpınarlarından süzülmüştü

Fransızca,  İngilizce, Arapça bu üç dilli coşkunluk

Bu çok dillilik size bilgece gelmesin

Ne kültürlü, ne bilgili denmesin

Zorla dikte edilen kültürünüzle ben kendi içimde boğuşurken

Ve savaş verirken sizin kültürünüze

Ne çok feryat ediyor sessiz çağlıklarımla

Nasıl olsa anlamayacaksınız

Nasıl olsa bilmeyeceksiniz bakışlarımın hüznünü

Yıkıyorum bu bulaşıklarla ben tüm ümmetin günahlarını

Dar geldi bu topraklar sanmayın

Topraklarım işgal altında

Dilime soktuğunuz binlerce kelimeler gibi

Burnunuzu da büyüttünüz bu topraklarımda

Ondandır bu kaçışlarımız

Ve bundadır hebdolara kızışlarımız

İçimde büyüttüğüm acıların sonuçları

Tohumlarını siz ektiğiniz

Şimdi biçmeyi de siz mi dilersiniz?

GÜLNUR AŞCI YETKİN

-------------------------------

NOT: Bir dönem çalıştığım özel bir okulda iki üniversite bitirmiş bir bulaşıkçı abinin her gün bulaşıklarla birlikte ağlamasına tanıklık eden biri idim. O dönemde de ruhuma işleyen bu sahne yıllar geçtikçe de geçecek gibi değil

Bu linkte Fransa’nın Cezayir’i işgal süreci anlatılmaktadır.

http://www.uhim.org/images/tarihte/1330695588.pdf