Özellikle Kürtler arasında dilden dile dolaşan şu meşhur Demirci Kawa (Kawayê Hesinkar) efsanesini duymuş olmalısınız...

Hani şu iki omuzundan birer yılan sarkan ve o yılanları beslemek için her gün iki çocuğu saraya getirtip öldürterek onların beyinlerini yılanlarına yedirten zalim kral Dehak’ın hikâyesi...

Adı “efsane” ya; Dehak, aynı zamanda baharın gelmesini de engellermiş!

Kawa da o zalimin boyunduruğu altında yaşayan sıradan bir demirciymiş.

Dehak’ın sınır tanımayan zulmü halkın canına tak edince Armayel ve Garmayel adlı iki kişi kralın sarayına aşçı olarak girmeyi başarırlar ve Kralın yılanlarını beslemek için beyinleri alınarak öldürülen çocuklardan sadece birini öldürülüp diğerini gizlice saraydan kaçmasına yardımcı olurlar.

Böylece ellerindeki bir insan beyni ile kestikleri bir koyunun beynini karıştırarak yılanlara verirler ve her gün bir çocuğun kurtulmasını sağlamış olurlar.

Kawa bu çocuklardan bir ordu kurar.

Kawa'nın liderliğindeki bu ordu bir 20 Mart günü zalim kralın sarayına doğru yürüyüşe geçer ve Kawa, kralı çekiç darbeleri ile öldürmeyi başarır.

Kawa, etraftaki tüm tepelerde ateşler yakar ve yanındakilerle birlikte bu zaferi kutlarlar.

Böylece Kürt halkı zalim kraldan kurtulmuş olur ve ertesi gün ilkbahar gelir.

Hikâye böyle…

2011 yılında Suriye’de zalim hükümdar Esed’e karşı direnişe geçen topluluklar arasında Kürtler de vardır.

Çünkü zalim Esed’ten en çok onlar zulüm görmüştür.

Kimliksiz bırakılmış, eğitim görmeleri engellenmiştir vs.

Ancak PKK’ya katılmaları halinde kimlikleri verilmiş askerlikten muaf sayılmışlar ve benzeri cazip (!) teklilere muhatap olmuşlardır.

Merak edenler Suriye Kürt siyasal hareketinin öncü isimlerinden Salah Bedreddin’in “Kürt Ulusal Özgürlük Mücadelesi – Suriye” kitabında PKK’nın ve Öcalan’ın rolünü belge ve bilgileriyle bulabilirler.

Neyse, konu bundan öte bir şey, biz Kawa’ya dönelim.

Ne zaman ve nerde yaşandı bilinmez ama bir halk onurunu kurtarmak üzere ayağa kalktığında, kararlılıkla sonuca yürüdüğünde er ya da geç muvaffak olur.

Efsane olduğundan içinde bir takım abartılı öğeler barındırsa da Kawa’nın bize öğrettiği şey budur.

Peki.. Yıllarca bağlılarına Kawa efsanesini dinleterek onlardan “gelecek güzel günler için!” can alan, hayatlarını karartan örgütlenmeler bugüne kadar Kürtlere ne verdiler?

O günden bu yana Kürtlerin yaşamlarında ne değişti, bir arpa boyu mesafe mi alındı yoksa gerisin geri hayatı Kürtlere zindan mı ettiler?

Yıllarca bir çeşit “PKK’ya katıl kurtul” gibi bir pratikle Suriye’de zalimce öğütülen Kürtler şimdi de Suriye rejiminin hamisi olan Rusya’nın saflarında Kürt gençlerini kurban veriyorlar.

PKK/PYD/YPG bu kurban verişte bir kan şirketi, can pazarlama firması işlevi görüyor.

“DAEŞ ile mücadele ediyor, düşmanımızın düşmanı dostumuzdur” diye himaye altına alınan, havadan bombalama yapıp karadan tek kurşun sıkmadan mevzilere buyur edilen Kürtler, yok kanton ilanıydı yok bunların birleştirilmesiydi derken bakın ne elde ettiler!

Üç yıl önce Afrin’in girişine dikilen Kawayê Hesinkar heykelinin yerinde bugün yeller esiyor.

Ve o heykelin yerinde şimdi asık suratlı askerler nöbet bekliyor.

Şayet Rusya Kürtler eliyle diğer bölgeleri de elde ederse ilk yapacağı iş PKK/PYD ve YPG’ye “elinize sağlık!” deyip Kürt bölgelerini Esed’e teslim edecek.

Peki Kürtler, hani şu meşhur Kawayê Hesinkar efsanesi ne olacak?

Tarih bütünüyle bir ibret müzesidir ve ondan istifade etmek isteyenler ancak doğru bir yöntem, sağlıklı bir değerlendirme ile sonuç alabilirler.

Adına Kawayê Hesinkar denmesi her kalkışmanın bir zaferle döneceği anlamına gelmez.

PKK ve onun uzantıları Kürtlerin hukukunu savunmak başlığı altında bugüne kadar Kürtlerin kanını, canını emperyalist ideallere peşkeş çektiler.

Yetmediği gibi sağ kalanlarını da türlü propaganda teknikleri ve düşmanlık telkinleri ile inançlarından, kimlik ve kültürlerinden uzaklaştırdılar.

Şimdi merak ettiğimi şey, Afrin’in girişindeki yıkılan Kawa heykelinin yerine Putin’in, Obama’nın, yada  Esed’in mi heykeli dikilecek?!

Müstakil Gazete