Uyanmamız İçin Çocuğumuzun “Ben Cinsiyetsiz Özgür(!) Bir Bireyim” mi Demesi Gerekiyor?
Kültür Bakanlığı onaylı “Feminist Anneden Kızına Öyküler”, “Turuncu Elbiseli Çocuk” gibi çocuklara yönelik yazılmış kitaplarda eşcinsel öğretiler yer alıyor. Ve kitaplar ikinci baskılarını yapıyor.
Betül Üzer’in yazısı:
İzmir’de bir anaokulu öğretmeni:
“Yarın kız öğrencilerimiz bebeklerini, erkek öğrencilerimiz arabalarını sınıfa getirsin. Oyuncak günü yapıyoruz!”
Ertesi gün bir kız çocuk annesi:
“Siz nasıl benim çocuğuma bebeklerle oynamasını dayatırsınız? Benim çocuğum oynayacağı oyuncak konusundaki tercihini kendisi yapar.”
Anaokulu öğretmeni:
“Tamam efendim. Çocuğunuz istediği oyuncağı getirebilir.”
Bir başka gün anaokulu öğretmeni:
“Yarın kızlar prenses kıyafetleriyle, erkekler takım elbiseleriyle (damatlık) okulumuza gelsin!”
Ertesi gün aynı kız çocuk velisi:
“Siz nasıl benim çocuğuma giyeceği kıyafeti dayatırsınız? Benim çocuğum giyeceği kıyafete kendisi karar verir.”
Anaokulu öğretmeni:
“Tamam efendim, çocuğunuz dilediği kıyafetle okula gelebilir.”
Peki ama bu velinin davranış modelini biçimlendiren kaynak nedir? Giderek yaygınlaşan bu davranışla üretilmek istenen insan modeli nedir?