Dink kararı, davanın hâkimi de dâhil, hiç kimseyi memnun etmedi. Ortak kanaat suçun birkaç kişiye yıkıldığı ve örgüt bağlantısının görmezden gelindiği yönünde. İlginçtir, Ergenekon ve benzeri davalarda örgüt olmadığını iddia edenler dahi Dink Davası’nda “ille de örgüt” diye tutturdular. O zaman ister istemez insanın aklına şu soru geliyor: Eğer Dink Cinayeti’nde örgüt var ise, bu örgüt hangi örgüt? Kanarya Sevenler Örgütü mü, yoksa Yeşilay mı?

Türkiye’de bu tür cinayetleri işleyen ve işleten mahfiller belli. Hrant Dink’i de bunların öldürttüğü gün gibi aşikâr. Hangi mahkeme hangi kararı alırsa alsın, benim için cinayetin asıl suçluları bellidir. İnsaf ve akıl sahibi her Türk de bu cinayetin arkasında sadece tetik çektirilen Samast ve arkadaşlarının olmadığını bilir.

Mükemmel kurban

Dink Cinayeti’nin ne olduğunu anlamak için 2006 ve 2007 yılında yoğunlaşan olayları takip etmek dahi yeterlidir. Dink, Santoro, Malatya, Danıştay gibi cinayetler 2007 seçimlerinden önce adeta üst üste geldi. Buna irili ufaklı bombalamaları, 27 Nisan Muhtırası’nı ve Cumhuriyet mitinglerini de eklemek gerek. Bu şekilde bir yandan Ordu siyasete çekilmeye çalışıldı, diğer taraftan da halkın milliyetçi-maneviyatçı yönleri kışkırtılarak Hükümet’in halk desteği kırılmaya çalışıldı. Romantik Ermeni milliyetçisi Dink’in öldürülmesi ise bir taşla birkaç kuşun vurulması olacaktı. Dink’in öldürülmesi Türkleri ikiye bölebilirdi ve Hükümet karşıtı gösterileri daha da arttırabilirdi. Bu yıların PKK saldırılarının tırmanışa geçtiği ve Batı’da da Ermeni meselesi nedeniyle Türkiye’nin eleştirildiği yıllar olduğu hatırlanırsa, Dink’in ne kadar mükemmel bir hedef olduğu kolayca anlaşılır. O günlerde belli gazeteciler medyada düzenli olarak misyonerlerin ülkeyi Hıristiyanlaştırdığını, AK Parti’nin memleketi İsrail’e ve ABD’ye sattığını, azınlıkların Türkiye’yi parçalamak üzere olduklarını işliyordu. Kumpas iyi kurulmuştu, herkes rolünü iyi oynuyordu. 2006 ve 2007’de Dink’ten sonra suikasta kurban gidecek azınlık mensuplarının listeleri dahi hazırdı.

Ergenekoncu kumpas

Dink mükemmel bir kurbandı. Çünkü Dink Türkiye’de Ermenilerin mutlu, huzurlu ve özgür olabileceğinin yaşayan kanıtıydı. Dink Ermenistan’ı sevmekle Türkiye’yi sevmenin çelişmediğini, Türkler ve Ermenilerin birbirlerinden nefret etmeden yaşayabileceğini söylüyordu. Dink ‘Türkten nefret etmenin Ermenilerin kanındaki zehir’ olduğunu iddia ediyor ve Ermenileri Türklerden nefret etmekten vazgeçmeye ve kendilerini sevmeye davet ediyordu. Dink’in bu sözleri diasporadaki bazı Ermenileri çıldırtıyordu. Çünkü onlara göre Türkiye’deki tüm Ermeniler baskı altındaydı ve konuşamazlardı. Bu nedenle bazı konferanslarda Dink’e “Türklerin köpeği” diye bağıranlar bile çıkıyordu. İşte varlığıyla böylesine ezber bozan bir kişiyi Türk milliyetçileri adına öldürtmek tüm dünya için şok edici olurdu ve bundan en büyük zararı Türkiye gibi Hükümet de alırdı. Bu yıllarda misyoner Hıristiyanlara ve bazı dini mekânlara düzenlenen saldırılardan murad da buydu zaten. Yani, Hükümet’i dinci ve azınlık düşmanı göstermek, bu sayede Batı desteğini koparmak. İlginçtir Türkiye’de oluşturulan bu malzemeleri dışarıda bazı kişi ve gruplar çok iyi pazarladılar. Washington’dan Brüksel’e; Bakü’den Moskova’ya; Tel Aviv’den Berlin’e kadar uzanan Ergenekoncu ağ ve onun yabancı dostları Türkiye’de yaşananları anında ve abartılı olarak diğer devlet yetkilileri nezdinde pazarladılar. Tek bir hedef vardı, Türkiye’de hükümeti düşürebilmek ve darbeye yol açabilmek. Biliyorsunuz 2007 seçim sonuçları ve 2008’de gelen Ergenekon Davası darbecileri strateji değiştirmeye zorladı ve bugünlere kadar geldik.

Tüm bu gerçekler gazete arşivlerinde duruyor ve umarım Yargıtay sürecinde cinayetin örgüt ayakları da bir bir ortaya çıkar. Ancak ben yine de Ergenekon Davası’nda veya Balyoz’da örgütü göremeyip Dink Cinayeti’nde “örgüt var” diyenlere sormadan geçemeyeceğim: Siz bu cinayetten hangi örgütün çıkmasını bekliyorsunuz?

STAR