İran’ın nükleer programını vurma amaçlı İsrail hazırlıkları ve ABD’nin bu duruma yaklaşımı hakkında o kadar çok haber sızdırılıyor ki, gerçekle propaganda arasında ayrım yapmak zor. Geçmiş deneyimler, özellikle de Londra’nın Irak savaşının sebebi gösterilen kitle imha silahlarına dair sızdırdığı haberlerin kasıtlı yalanlar olduğunun anlaşılması, bizlere İran’la ilgili haberlerin doğruluğuna karşı dikkatli ve tiziz olmayı öğretti.

Savaşlarda yoğun bir biçimde kullanılan bir silah vardır: Düşmanı sarsmak, askeri hazırlıklarını karıştırmak ve planlarını başarısız kılmak için saptırıcı bilgiler vererek yürütülen psikolojik savaş. İsrail’in ve arkasındaki ABD’nin İran’a karşı hazırlığını yaptığı savaşın istisna olması mümkün değil.

Bu cümleleri, İsrail radyosunun dün Amerikan yönetiminin füze kalkanı sistemlerine erken uyarı radarları yerleştireceğine dair haberi bağlamında yazıyoruz. Sistem, İran’dan füze fırlatılırsa erken uyarı verecek. Radarların çalıştırılması ve İsraillilerin kullanım için eğitilmesi amacıyla yaklaşık 150 Amerikalı uzman tahsis edilmiş.

İsrail’in İran’ın nükleer programına yönelik endişelerini dikkate alırsak, haberlerin doğru olma ihtimali yüksek. Fakat haberlerin psikolojik savaş çerçevesinde, İsrail radyosu kanalıyla ortaya çıkarılması da şaşırtıcı değil. Haberler doğruysa, İsrail’in İran’a hava saldırısı düzenlemek için ABD’ye yaptığı baskılar meyvesini vermiş demektir. Çünkü bu radar operasyonun yakın olduğu, ABD desteğinden beslendiği mesajı veriyor.

İran İsrail’e yönelik intikam eylemlerine, ancak saldırıya maruz kalırsa başvurabilir. Yani İsrail operasyon düzenlemezse İran bu radarlara ihtiyaç duymaz. Radarlar İran füzelerinin fırlatılacağına dair uyarı verebilir. Fakat teoriyle uygulama farklı. Zira bu Amerikan yapımı sistem, Irak’ın Ocak 1991’deki savaşta Amerikan saldırısı sonrası fırlattığı 39 füzeyi engelleyemedi. Hizbullah’ın Temmuz 2006’daki İsrail saldırına misilleme olarak fırlattığı 4 bin füzeyi de önleyemedi.

Savaş, en yüksek ihtimali oluşturmayı sürdürüyor. Çünkü İsrail bölgede kendisinden başka bir nükleer güç bulunmasını kabul etmiyor ve Arap ülkeleri gibi İran’ın da teslim olmasını istiyor.

(Londra’da Arapça yayımlanan Kuds ül Arabi gazetesi, başyazı, 29 Eylül 2008)

Radikal