Bu konunun yarın değil bugün ele alınma zamanı geldi. Zira Irak'ın siyasi ve sosyal mukadderatlarıyla ilgili konuların ve endişelerin herkesi meşgul etmesi sonrası bu konu dünün konusu değil artık.

Depremler yaşandı ve herkesten önce Irak'ın fakirleri bu depremlerin açtığı çukurlara düştü. Bu konuyu bu noktaya getiren siyasi ve sosyal sebepleri var. Irak siyasetinin iyi niyetlerle değil, künhüne varmamız için uzun yıllara ihtiyaç duyacağımız gizli niyetlere boyun eğdiğini görüyorum. Fakat Irak'ın fakirleri gelecek yıllarda Irak'ın ve Irak'ta etkili ülkelerin arşivlerinde kalmayacaklar. Kendilerini satanları iyi tanıyacaklar. Günlük olarak boğazlanan Irak fakirleri siyasi başarısızlığın dayanak noktası. Bu fakirler ne seçimleri kaybettiler ne de kazandılar. Bu yüzden Irak siyasetindeki düşünceleri başka düşünceler izleyecek. Ki böylelikle kanayan yaraya parmak basabilelim.

Bağdat'ı vuran ve Iraklı fakirleri hedef alan son patlamalar -son olmayacak tabii ki- güvenlik dosyaları ile siyasi çekişmeyi birleştirmekteki başarısızlığa bir dizi kanıt oldu. Bu başarısızlıktan önce güvenlik anlamında bir başarı elde edilmişti. Siyaset yaparken ülkenin güvenliğini unutanlar bu başarısızlığı taşımalı. Başbakanlık kurumları olan içişleri, savunma ve milli istihbarat arasındaki Irak güvenlik stratejisi, bazen başarılı oldu bazen başarısız. Bu kurumların başarısızlığın ve başarının sebebi olduğunu ifade etmiyorum ancak başarılı ve başarısız siyasiler olduğunu söylüyorum. Ayrıca ortada işgal güçleri ve adı işgalci olmayan ancak doğudan ve batıdan, kuzeyden ve güneyden ülkeyi işgal eden güçler var. İnsanlar Irak içindeki ve dışındaki bu çevreleri biliyorlar.

Iraklıları vuran ve evlerini başlarına yıkan peşi sıra patlamaları 'fakirlerin kanına susayan' patlamalar olarak adlandırıyorum. Bu patlamalar, savaşın tarafları arasında sır olarak kalmayan uzun bir savaşın parçasıdır. Bu tarafların ortak özelliği Iraklıları fakirliğin, işsizliğin, kırılmaların ve korkularının ortasında hedef almaları. Bu korkuyu Irak'ın fakirleri adıyla başarısız görüşmelerini yaptıkları pahalı ofislerinin arkasında fitne ve mezhepçi prensler ekti.

Iraklıların çoğunluğu fakirliğe razı oldular. Iraklıların felaketi, kendi orta sınıflarını kaybetmesi, ya çok zengin ya çok fakir konuma gelmeleridir. Bu felaket işgal, siyasi yolsuzluk, iç güvenliğinin bozulması ve 2003 sonrası mafya girişimlerinin devlet ve toplumun alternatifi olması gibi felaketlere eklenmiştir.

Birçok kimse Irak'ın fakirlerini ticaret konusu yaptı. İşgalci, vatansever iddiasında bulunanlar, seçim adayları ve medya bu fakir Iraklıları kullandı. İşgalci özgürlük taciriydi. Vatanseverlik iddiasında bulunan ise Irak'ın avantajlarını kendi fakirlerine dağıtan bir tacirdi. Seçim adayı ise dört yılda bir kere olmak üzere battaniye, klima, telefon kartı ve birkaç yeşil kartla Irak fakirlerini kullandı. Medya Arap ve Irak'ın uydu kanallarında izleyicisini ve reklamlarını artırmak için kendi halkının fakirlerini Ramazan ayında ve diğer aylarda sefil halde göstermeye çalıştı.

Irak'ın fakirleri nasıl yaşadıklarını bilmeden yaşıyorlar. İnsanlar onları sormuyor. Cahiller onları zengin sanıyor. Hiçbir siyasetçi, askeri, ekonomist ve medyacı onları tanımıyor. Sonra da insanların mizacını iyi bildiklerini ifade ediyorlar. Hepimiz Allah karşısında kendi sürümüzden sorumluysak felaket büyük demektir. Halkımız açken bizler tokuz. Irak fakirleri ise en fazla zarar görenler oldu. 2010 seçimleri sonrası Irak siyaseti yönetim bazında siyasi, askeri, ekonomik, kültürel ve ulusal reformlara muhtaç. Çünkü peşi sıra gelen hükümetlere onca sabretmeleri sonrası bir açlık isyanıyla karşılaşmayalım. Son seçimlerden sonra kazanma ile kaybetme arasındaki bu Irak siyaseti parlamentoda milletvekillik veya başbakanlık almak için yapılmamalı. Irak tarihi ve siyaseti, Irak fakirlerinin yok oluşunu yazacaktır. - Londra'da Arapça yayımlanan El Şarkulevsat gazetesi, Irak eski parlamento başkanı, 16 Nisan 2010

ZAMAN