Hamuru kardeşlik mayasıyla yoğrulan şehirler
Bize ait olan bu coğrafyada acıtan her yara bizimdir, akan her damla kan bizimdir. Sömürge mantığıyla bölgede arzı endam eden ABD veya Rusya gibi “ulusal çıkar” mantığıyla ve her bir yıkımın enkazından “biz ne kazandık” mantığıyla bakamayız.
M. Hasip Yokuş’un yazısı:
2015 yılı Mayıs ayı sonlarıydı. Dönemin Başbakanı ve AK Parti Genel Başkanı Sayın Ahmet Davutoğlu seçim çalışmaları için Diyarbakır’a gelmişti. Bu kapsamda STK temsilcileriyle de bir toplantı planlanmıştı. Malum olduğu üzere bir siyasetçinin yolu Diyarbakır’a düşüp STK temsilcileriyle bir araya gelmişse sözün dönüp dolaşıp Kürt Sorununa gelmesi mukadderattandır. Nitekim Ahmet Hoca’da başladığı duygu yüklü konuşmasında: “Diyarbekir’in, Süleymaniye’nin, Bağdat’ın, Halep’in, Konya’nın, İstanbul’un hamuru kardeşlik mayasıyla yoğrulmuştur. Hiçbir güç bu şehirleri bir birinden koparamaz.” Şeklinde bir cümle kullandı. Dürüstçe ifade etmem gerekirse bu özgüven, bu inanç ve bu rahatlık bir yandan hoşuma gitmiş, bir yandan da beni tedirgin etmişti. Çünkü o dönemlerde PKK yol kesiyor, kimlik kontrolü yapıyor, kurduğu mahkemelerde insanları sorguya çekiyor, vergi topluyor, kısacası paralel bir devlet gibi hareket ediyordu. Bir müddet sonra PKK’nin birçok mahallede silah ve mühimmat depoladığı ve iç savaş (serhıldan) hazırlıkları yaptığını görünce, hamuru kardeşlik mayasıyla yoğrulmuş şehirlerin selametinin kalıcılığı; altı doldurulamamış, hesapsız, programsız bir özgüvenle sağlanamayacağı noktasındaki kanaatlerim daha da pekişti.