Cahiliye, günahıyla övünen insanın karakteridir!
Rıdvan Kaya güncel tartışmalardan hareketle cahiliye mantığının izdüşümlerini incelerken modern insanın düşünce sorunları hakkında da çerçeve çiziyor.
“Allah'a ve ahiret gününe iman eden hiçbir topluluğun, babaları, oğulları, kardeşleri yahut kendi soy sopları olsalar bile, Allah'a ve peygamberine düşman olan kimselere sevgi beslediğini göremezsin…” (Mücadele Suresi, 58/22)
Cahiliyenin en önemli özelliği değer yargılarında yol açtığı çarpıtma ve ifsattır. Cahiliye hayatı, insanı, insanın Rabbi ile olan münasebetini tanımlamada vazettiği hükümlerle kendine özgü bir anlayış, zihniyet ve tavır belirler. Ve bu belirlemeler temelinde bir düşünme biçimi ve hayat tarzı inşa eder.
Cahili anlayış tarzı vahyi, vahyi ilke ve esasları ya tümüyle inkâr eden, görmezden gelen ya da onu olduğu gibi kabullenmek yerine kendince esneten, keyfince genişletip daraltan, sonuçta çarpıtan bir tutum içindedir. Kendisinden başka rab ve ilah olmayan Allah Teala dışında ya da O’nunla birlikte çeşitli güçleri, şahısları, sembolleri ilah ve rab edinip, onlara ittibaya yönelen bu yönelim Allah’a teslimiyet iddiasında da olsa, tevhidden ve İslam’dan uzak batıl, çarpık, çelişik bir yönelim içindedir.