Medeni dünyanın referans noktası olarak gösterilen kıta artık yasaklar, baskılar, şiddet ve korkularla anılır oldu. Irkçı partiler giderek güçlenirken, merkez sağ oy kaybetme telaşıyla İslamofobik söylemlere yöneldi. Nazi geçmişine sahip Almanya'da alarm zilleri çalıyor. Fransa ve Belçika Müslüman kadınlara uygulanacak yasaklarla, İsviçre 4 tane caminin minaresiyle uğraşıyor.

Zaman Gazetesinin Araştırma Dosyası:

Hürriyetlerin beşiği Avrupa'da hemen her gün İslam düşmanı siyasi partiler hem kuvvetleniyor hem de meşruiyete bürünüyor. Hitler'i, Mussolini'yi, Stalin'i ve Franco'yu dünyaya 'hediye' eden Avrupa, ırkçılığın her geçen gün daha fazla hoş görüldüğü bir kıtaya dönüşüyor. Almanya Başbakanı Angela Merkel'in 'çokkültürlülüğün tamamen başarısız' olduğunu ilan etmesinin ardından alarm zilleri çalmaya başladı. Gün geçmiyor ki, Avrupa'nın şu ya da bu ülkesinden ırkçı partilerin yeni mevziler kazandığı haberleri gelmesin ya da merkez sağ ve solda bulunan 'akil insanların' Müslümanlar aleyhine sözler sarf ettiğine şahit olunmasın. Nazi geçmişi dolayısıyla ırkçılıkla mücadelede bir dönem emsal teşkil etmiş Almanya'da hem merkez sağ hem de merkez sol İslam karşıtlığında anlaşıyor, İslamofobik beyanlarda yarışıyor. Sosyal demokrasinin örnek ülkesi İsveç'te İslamofobik parti, ülke tarihinde ilk defa Meclis'e 20 vekil gönderiyor. Fransa 5 milyonluk nüfus içinde sadece 2 bin kadının kullandığı burka için yasak çıkarırken aynı şeyi Belçika 30 Müslüman kadın için yapıyor. İsviçre ülkede minareli sadece 4 cami olmasına rağmen referandumla minareleri yasaklıyor. Türkiye'nin üyeliğine karşı çıkmak ise Avrupa'daki İslamofobik partilerin 'azami müştereği'...

Almanya Merkez Bankası eski yönetim kurulu üyesi Thilo Sarrazin, yazdığı kitapta Müslümanların ortalama Alman zekâsını düşürdüğünü savunuyor. Tartışma yüzyıl öncesinde olduğu gibi yine "genlere" odaklanıyor. Sarrazin, istifa etmesine etti ama kitabı birkaç hafta en çok satanlar listesinin zirvesinde kaldı. Daha da vahimi, Almanların yüzde 89'u Sarrazin'in görüşlerini "ikna edici" buluyor, yüzde 20'si Sarrazin parti kursa oy vereceğini söylüyor. "Kur'an yasaklanmalı" diyen Geert Wilders, yakın zamana kadar dünyanın en hürriyetçi ülkesi olarak bilinen Hollanda'da hükümete dışarıdan destek veriyor.

Ve hiç olmayacak diye düşünülen oluyor ve sosyal demokrasinin örnek ülkesi İsveç'te İslamofobik parti, ülke tarihinde ilk defa meclise 20 milletvekili gönderiyor. Fransa, 5 milyonluk nüfus içinde sadece 2.000 kadının kullandığı burka için yasak çıkarırken aynı şeyi Belçika, 30 Müslüman kadın için yapıyor. İsviçre, ülkede minareli sadece 4 cami olmasına rağmen minareleri yasaklama referandumu yapıyor ve ırkçılar kazanıyor.

Vahim gelişmeler birbirini takip ediyor. Aşırı sağa oy kaybetmek istemeyen merkez sağ partiler, ırkçı partilerin söylemlerini kullanmaya başlıyorlar ve ırkçılık hızla meşruiyet zeminini genişletiyor. İsveç'te keskin bir nişancı göçmenlerin peşine düşüyor, polis "tek başınıza sokağa çıkmayın" ikazı yapmak mecburiyetinde kalıyor. Newsweek, Fransa Cumhurbaşkanı Nicolas Sarkozy'yi "aşırı sağın yeni lideri" olarak kapağına taşıyor.

Avrupa'da ırkçı partilerin asgari müştereği olan anti-semitizm yerini İslamofobi'ye bırakıyor. Neo-ırkçılar, Yahudileri çok sevdiklerini her fırsatta ifade ediyorlar, hatta bazıları anti-semitik açıklamalar yapanlarla ilgili derhal işlem başlatıyor. Artık ırkçı partilerin hedefinde İslam var. Geçtiğimiz haftalarda Avusturya'da yapılan "ırkçı partiler zirvesi"nde olduğu gibi İslamofobik partilerin bir diğer "azami müştereği" Türkiye'nin üyeliğine karşı çıkmak. Türkiye'nin muhtemel üyelik tarihi ile ilgili hiç kimse tarih vermeye yanaşmazken İslamofobik partiler, Ankara'nın kulübe girişi için bütün Avrupa'da referandum yapılması için mücadele başlattı. İnsanlık tarihinin en büyük zulümlerinden birine daha 65 yıl önce maruz kalan bazı Yahudi liderlerin İslamofobik faaliyetlere destek verdiği gözleniyor. Amerikalı Haham Nachum Shifren, mesela, İngiltere'de ırkçı partilerin mitinglerine katılarak Avrupa'nın İslamlaşma tehlikesine dikkat çekiyor.

Şu an İngiltere, Fransa, Almanya, İtalya, Avusturya, Belçika, Bulgaristan, Danimarka, Macaristan, Letonya, Norveç, Slovakya, İsveç, İsviçre ve Hollanda'da son derece faal ırkçı partiler var. Bu partiler Belçika, Hollanda, Avusturya, Fransa, Bulgaristan, Slovakya, Macaristan, İsveç ve Danimarka örneklerinde olduğu gibi mecliste temsil ediliyor ve siyaset aleminin vazgeçilmez aktörleri olma yolunda hızla mesafe kat ediyor. Bu partiler şu an Danimarka ve Hollanda'da olduğu gibi hükümetlere dışarıdan destek veriyorlar ve özellikle Müslümanlar ve göçle ilgili kararlar aldırıyorlar.

"İslamofobi geçici mi, kalıcı mı?" tartışması önemli. Bazıları ekonomik kriz yüzünden halkın yabancı olan her şeyden korktuğunu ve sürü psikolojisi ile ırkçı partilere kaydığını savunurken, bazı gelişmeler İslamofobi'nin kalıcı olabileceğini gösteriyor. 11 Eylül saldırılarının ardından İspanya ve Londra'daki terör eylemlerinin İslamofobik tavırların artmasında etkisini kabul etmekle birlikte faşizm, Nazizm, Stalinizm tecrübelerini yaşamış Avrupa'nın İslamofobi ile mücadelede ciddi kararlar almaması durumunda Müslümanların endişeleri artacak gibi görünüyor.

ALMANYA: Son 20 yılda Almanya'da aşırı sağcılar 137 kişi öldürdü

Modern çağın en vahşi ırkçı faşist düşüncesi 1933-1945 yılları arasında Almanya'da iktidar oldu. İkinci Dünya Savaşı'nı kaybeden Almanya, Nasyonal Sosyalist Hitler faşizminden de kurtulmuş oldu. Yeni kurulan demokratik parlamenter sistemde ırkçı aşırı sağın yeri yoktu. Ancak Alman toplumunda aşırı sağ ve ırkçı düşünceler/ partiler hiç eksik olmadı. Federal Anayasa'yı Koruma Teşkilatı tarafından 'parlamenter düzeni tehdit eden sakıncalı siyasi hareketler' olarak takip edilen bu partilerin başında Milliyetçi Alman Partisi (NPD) geliyor. Genel başkanlığını 1972-1984 yılları arasında Alman ordusunda görevli Udo Voigt'un yaptığı NPD dışında bir de Alman Halk Birliği (DVU) partisi var. Bu iki parti 2009 yılından beri 'Alman ittifakı' adı altında işbirliği yapıyor.

Aşırı sağ partiler federal düzeyde yüzde beşlik barajı aşamadıklarından mecliste temsil edilmiyor. Daha çok doğu eyaletlerinde güçlü olan NPD, iki eyalet meclisinde temsil ediliyor. Almanya'nın genelinde 50'den fazla mahalli mecliste temsil edilen NPD'nin yasaklanması ile ilgili federal meclis girişimi partinin içinde çok sayıda Alman istihbarat elemanının olduğu gerekçesi ile Federal Anayasa Mahkemesi tarafından reddedildi. Merkezi Berlin'de bulunan Tagesspiegel gazetesi, Almanya'nın birleşme günü olan 3 Ekim'den önce son 20 yılda 137 kişinin aşırı sağcılar tarafından öldürüldüğünü manşete taşıdı. Bu rakam, resmi istatistiklerin kurbanları 47 olarak gösterdiği için önemli. Almanya'da "toplumun kaybedenleri" tarafından desteklenen aşırı sağ partilerin başarılı olmamasında demokratik partilerin aşırı sağa karşı ortak karşı duruşlarının önemli bir rolü var.

Sistem dışı aşırı sağ partilerin başarısızlığına karşılık gücünü daha çok İslam ve Türk karşıtlığından alan sistem içi popülist sağ ise Almanya'da her geçen gün güçleniyor. Alman Sosyal Demokrat Parti SPD üyesi ekonomist Thilo Sarrazin, eylül ayında 'Almanya Kendini Yok Ediyor' isimli bir kitap yayımladı. Yayımlanmadan önce gündeme bomba gibi düşen Sarrazin'in kitabı, İslam ve Türk karşıtı tezleri savunuyor. Sosyal olayların açıklanmasında genlerin önemini öne çıkaran Sarrazin, Müslümanlara hakaret ederek dikkatleri üzerine çekti. Kitabı 1 milyondan fazla satan Sarrazin, Alman yayıncılık tarihinde bir rekora imza attığı gibi 2 milyon Euro'dan fazla para kazandı. Bu çıkışı ile üyesi olduğu Merkez Bankası Yönetim Kurulu üyeliğinden istifa etmek zorunda kalan Sarrazin'e karşı her ne kadar partisi SPD ihraç süreci başlatmış olsa da Almanya'da siyasetin kimyası bozuldu. Yapılan anketlerde Sarrazin'e destek yüzde 50'lerin üstüne çıkarken, bir parti kurması durumunda Almanların yüzde 18'i oy verebileceklerini açıkladı.

Sarrazin'e destek, parti içinden ve dışından her geçen gün çığ gibi artıyor. Bu gelişmeye karşı demokrat partiler aşırı sağ partilere gösterdikleri ortak tavrı henüz sergileyebilmiş değil. Partiler bir müddet sonra Müslüman ve göçmenlere karşı sert açıklamalar yapmaya başladı. SPD Parti Genel Başkanı Sigmar Gabriel, Spiegel Online haber sitesine verdiği mülakatta şeriat düzeni ile yönetilmek isteyenlerin Almanya'yı terk etmelerinin gerekli olduğunu söyleyerek, popülist sağ söylemi üstlenen ilk liderlerden biri oldu. Gabriel'in bu çıkışı, partiye karşı zaten mesafeli duran Almanya Türklerini daha da uzaklaştırdı. Ancak Sarrazin'in ortaya çıkardığı 'yeni sağın' asıl etkisi Merkel/Seehofer yönetimindeki Birlik partileri CDU/CSU üzerinde oldu. Irkçı olmaktan çok İslam karşıtlığında birleşen yeni sağ, toplumun merkezinde yer alıyor.

IRKÇILAR ARTIK İSLAM KARŞITLIĞINDA BİRLEŞİYOR

Daha önce 'Ben Türklerin de başbakanıyım.' çıkışı ile uyum politikaların mimarı olarak CDU'yu şehirli ve modern bir partiye dönüştürmek için mücadele veren Angela Merkel, birden 'Almanya'da çok kültürlülüğe yer yok.' demeye başladı. Seehofer, daha da ileri giderek Almanya'nın farklı kültürlerden göç almayacağını açıkladı. Seehofer'in farklı kültürlerden kastettiği elbette ki Türk ve Arap kültürleriydi. Almanya'da İslam ve Türk karşıtı söylemlerin kabul görmesinde basının ayrı bir yeri var. Springer grubuna bağlı Bild ve Die Welt ile muhafazakâr Frankfurter Allgemeine Zeitung, Türk ve İslam karşıtı görüşlerin en rahat yer bulduğu yayınları oluşturuyor. Buna ek olarak haftalık Focus dergisi ile özellikle Alman Birinci Televizyon Kanalı ARD'de yayınlanan programlar toplumdaki İslam karşıtlığının daha rahat ifade edilmesini sağlıyor. Merkez basın ile CDU ve SPD gibi kitle partileri şimdilik toplumun her kesiminde az veya çok yaygın olan İslam karşıtlığını sayfalarına taşıyarak veya siyasi söyleme dönüştürerek yeni bir partinin başarısını engellemek istiyorlar. Bunu başarıp başaramayacaklarını önümüzdeki yıl yapılacak olan eyalet seçimleri gösterecek.

HOLLANDA: En özgürlükçü ülkeden en İslamofobik olana yolculuk

Hollanda, bütün dünyada özgürlük alanını en geniş tanımlayan ülkelerden biri olarak tanınıyordu. Ancak iki siyasi cinayet, ülkenin omurgasını kökten değiştirdi. 2002'de bir hayvan hakları savunucusu tarafından öldürülen Pim Fortuyn ile 2004'te Fas asıllı Hollandalı tarafından katledilen Theo Van Gogh cinayetleri, bir anda karşımıza dünyanın en İslamofobik ülkelerinden birini çıkardı. İki cinayet, bir ülkeyi değiştirmişti. Fortuyn'in hemen ardından yazdığı Fitne kitabıyla gündeme gelen Geert Wilders, şu ana kadar İslam'a en ağır hakaretleri eden Avrupalı siyasetçi oldu. Türkiye'nin AB üyeliği konusunda partisi ile anlaşamadığı için 2004'te Liberal Parti'den ayrılan Wilders, Özgürlük Partisi'ni kurdu. 2006'da girdiği ilk seçimlerde 150 sandalyeli Hollanda Meclisi'nde 9 koltuk kazanan Wilders, hem kendi ülkesinde hem de Avrupa'da siyaset yapan sağ ve ırkçı partileri derinden etkilemeye başladı. İslam ve Müslümanlara hakaret etmenin Avrupa siyasetinin mühim damarlarından birisi haline gelmesi, Wilders yüzünden oldu. "İslamofobi'nin evrensel elçisi" olan Wilders, Müslümanlara hakaret etmesi için ABD ve Avrupa'nın muhtelif ırkçı partilerden aldığı davetleri değerlendirerek "mesajını" evrensel hale getirmeye çalışıyor. 11 Eylül'de, 11 Eylül saldırılarının 9. yıldönümünde New York'a davet edilen Wilders, "New York'un 'yeni Mekke' olmasına müsaade etmeyin." çağrısı yaptı. "Hollanda ekonomik krizle boğuşurken, Wilders'in bu konuda söyleyeceği bir şey yok. Bakın göreceksiniz genel seçimlerde çuvallayacak." diyen uzmanlar, 9 Haziran'da yapılan seçimlerde mahcup oldu. Wilders, 24 milletvekilini Meclis'e sokarak bütün dünyayı şoke etti. Şok dalgaları burada durmadı. Hollanda'da 10 Ekim'de göreve başlayan Liberal-Hıristiyan Demokrat koalisyona Wilders dışarıdan destek vererek çok kilit bir konuma geldi. İslamofobi'yi ve Müslümanlara hakareti Avrupa'da sıradanlaştıran Wilders, Kur'an'ı Hitler'in Kavgam kitabına benzeterek yasaklanmasını istiyor. "Hepimiz İsrail'iz." diyen Wilders'ın İsrail'e karşı hürmette kusur etmemesi neo-ırkçılığın ana damarının İslamofobi olduğunu teyit ediyor.

BELÇİKA: 30 kadın için burka kanunu

Irkçı partilerin özellikle Flaman bölgesinde kuvvetli olduğu Belçika, bu yıl burka yasağını gündeme alan ilk Avrupalı ülke unvanıyla gündeme geldi. Yarım milyon Müslüman'ın yaşadığı ülkede burka kullanan sadece 30 kadın için kanun çıkarmak isteyen Belçika Meclisi, ilk oylamasında hedefine ulaştı. 134 evet oyuna karşı tek bir hayır oyu çıkmadı. Ancak Meclis'ten geçen tasarı Senato'dan henüz geçemediği için Belçika "Avrupa'da burkayı yasaklayan ilk ülke olma şerefi"ni Fransa'ya kaptırdı. Tasarının Senato'da onaylanmamasının sebebi muhalefetten değil, Belçika'da bir türlü hükümetin kurulamamasından kaynaklanıyor.

Belçika'da siyasi partiler Fransızca ve Flamanca konuşan toplumların etrafında kümeleniyor. Örneğin Fransızca konuşan sosyalistler (PS) ve Flamanca konuşan sosyalistler (Spa) farklı iki partide örgütleniyor. Aşırı sağ ve ırkçı partilerde de aynı çizgiyi görüyoruz. Ülke siyasetinde ağırlığı teşkil eden Flaman tarafında aşırı sağ ve milliyetçiler üç partinin çatısı altında toplanıyor. Bunlardan en uçtaki Flaman Menfaati (Vlaams Belang-VB) partisi İslam ve yabancı karşıtlığı yapmasıyla meşhur. Liderliğini Bruno Valkeniers'in yaptığı VB düzenli olarak İtalya, Fransa, Almanya, Avusturya ve Hollanda gibi ülkelerde faal olan ırkçı partilerle bir araya gelerek İslam karşıtı politikalar belirliyor. Cami karşıtı eylemlerin başını Belçika'da bu parti çekiyor. VB'ın seçim başarılarına rağmen ne federal, ne bölge ne de mahalli idareler seviyesinde herhangi bir resmi koltuk işgal edememesi farklı hedefleri olan aşırı sağ partileri gündeme getirdi. Toplumda mevcut yabancı karşıtlığının meclisteki temsiline önce VB çizgisindeki De Decker'in Listesi (LDD) isimli parti ortak oldu. Flaman Liberaller'den (VLD) kopan Yeni Flaman İttifakı (N-VA) da çok kısa zamanda büyüdü ve son 2010 genel seçimlerinde ülkenin en büyük siyasi partisi olma başarısını yakaladı. N-VA'yı ırkçı parti olarak isimlendirmek mümkün değil, ancak mezkur parti Belçika'nın Flaman ve Valon bölgesi olarak ayrılmasını savunduğu için açıkça ayrımcılık yapıyor. VB ve LDD kadar radikal söylemleri olmayan N-VA sağ hatta göçmenler politikası temel alındığında aşırı sağ olarak değerlendirilebilir. Ancak N-VA'yı diğer partilerden ayıran özelliği, keskin söylemlerden kaçınması ve göçmenlere kendi çatısı altında seçilebilecek sıradan yer vermesi. Son federal seçimlerde Türk asıllı bir milletvekili bile çıkardılar. Ülke siyasetinin diğer ayağı olan Fransızca konuşulan bölgelerde VB'nin karşılığı durumunda olan Milli Cephe (FN) partisi var.

ZAMAN