Son bir hafta içindeki iki intihar olayına kamuoyu ve medya farklı tepkiler verdi.

İlk olay Muğla'nın Fethiye ilçesinde gerçekleşti. Sipahi ailesi dershane borcunu ödeyemeyince anne Emine Sipahi cezaevine girmiş. İddiaya göre olaydan kendini sorumlu tutan 18 yaşındaki oğlu Soner Semih Sipahi de intihar etmiş.

Bir gün sonra "dershane borcu" medya tarafından başlığa çekildi, dramatize edildi.

Konu dershane tuzağına getirildi. Bu konu üzerinden üniversite sınavı tartışmaya açıldı. Borç ilçe milli eğitim müdürlüğünce ödenince anne Emine Sipahi tahliye edildi. Konu TBMM gündemine bile geldi.

İkinci olay Ziya Şark sofrasının sahibi Ziya Bingöl'ün intiharı... O da bir borç intiharı... İddiaya göre piyasaya borçlarını ödeyemeyen Ziya Bingöl iki gün sonra gelecek haczin korkusuyla intihar etmiş. Hem de borçların çoğu bankayaymış!

İlginç olan şu: Ziya Bingöl'ün intiharından sonra kimse bankacılık sistemini suçlamadı. Kimsenin toplanıp Ziya Bingöl'ün borcunu ödediği yok. Bu konu TBMM gündemine de gelmedi.

Neden? İkisi de borç intiharı değil mi? Hatta dershane borcu 5.000 TL, banka borcu yüz katı 500 bin TL.

İkisinde de birileri ayağını yorganına göre uzatmamış ve sonucunda haciz memuru kapıya dayanmış!

O halde niye kimse banka sistemini başlığa çıkarmadı. Banka faizlerinin çokluğundan, bankaların canavarlığından söz etmedi.

Ama 5000 TL'lik borç için son bir haftada dershane sisteminin altından girildi üstünden çıkıldı.

Üstelik dershane sistemi üniversiteye giriş sisteminin bir alt sistemi olmasına rağmen...

Dershane sahiplerinin kurulan sınav sistemiyle uzaktan yakından ilgileri olmamalarına rağmen...

Neden acaba? Neden dershanelere bu kadar güvenilmiyor? Özel Dershaneler Birliği dershanelerin itibarını mı iyi yönetemiyor?

Yoksa dershane reklamları yasak olduğu için dershanelerden geliri bulunmayan gazeteler dershaneleri kolay mı harcıyor?

Eğer banka sektörü de büyük reklamveren olmasaydı Ziya Bingöl'ün intiharından yola çıkılarak bankacılık sistemi ile hesaplaşılır mıydı?

Sanırım her ikisi de...

Medya mensuplarının da çoğunun ÖSS, YGS, LGS artık ne derseniz, çocukları var ve var olan sınav sistemini dolayısıyla dershanelere verdikleri paraları sorguluyorlar. Bu nedenle de daha iyi bilgilendirilmeleri, doğru konusunda ikna edilmeleri gerekiyor. Bu bir kurumsal iletişim işi...

Medyanın sorgulaması da kendi içinde özdenetim ya da sansür tuzağına takılmıyor çünkü dershane sektörünün reklam harcaması incir çekirdeğini dolduracak harcama değil.

Sonuç: Sınavsız üniversite!

Bir de nasıl yapılabileceğini öğrensek... Torpilin nasıl önleneceğini... Eş dost kayırmanın nasıl önleneceğini!

Dershanelere kızacağınıza kültüre kızın!

Akılla parayı bir türlü aynı yere akıtamayan kültüre!

Ne kültürü mü?

Kartvizit kültürü... Anlamayanlar anlayanlara anlatsın!

Çekirgelik

"Olguların örümcek ağında pek çok gerçek boğulmuştur." (P. ELDRIDGE)

BUGÜN