Selahaddin E. Çakırgil’in yazısı:
Siyasî liderlerin battığı ya da yükseldiği yolundaki görüşler üzerinde kesin konuşmak zordur. Çünkü, sosyal ve siyasî mücadelelerin kendine özgü kuralları ve öngörülemeyen yönelişleri vardır. ‘Bitti’ sanılan nice liderlerin yeniden yükseliverdiği ve hattâ ‘kurtarıcı’ rolüne geldiği görülmemiş değildir. Bunların en ilginç örneklerinden birisi Napolyon’dur.
Napolyon, 220 yıl öncelerde iktidara geldi, sonra düşürüldü; yeniden geldi.. Sonra, bütün orta ve Kuzey Avrupa’yı geçip Moskova’ya kadar gitti; yenilgiye uğradı. Dönüşte yine düşürüldü, bir adaya sürgün edildi.. Sonra, o adadan kaçtı. Ama, kendisini yakalamaya gelen 100-150 bin kişilik bir ordunun başına geçip Paris’e yeniden ‘kurtarıcı’ olarak döndü! (Ki, o günlerdeki Paris gazetelerinin tutumu ibretliktir. İlk günlerde ‘Hain adadan kaçtı!.. Hain tepelenmek üzere!..’ diye başlık atan gazeteler, o ordunun, eski imparatorun emrine girmesi karşısında ne yazacaklarını şaşırdılar ve 20 gün boyunca bütün gazeteler, Napolyon’u yüceltmeye yönelik manşetler atmakta yarışa geçtiler. Son başlıklar ise daha bir müthişti: ‘Kurtarıcımız Paris varoşlarında!.’)