Sabih Kanadoğlu’nun üniversite giriş sınavlarında yaşanan katsayı haksızlığını önleyecek YÖK kararı ile ilgili olarak söylediği bir cümledir bu...

İş, anlaşılan o ki; Danıştay’a gidecek, bunu daha haberi duyduğumuz ilk günden tahmin etmek için kahin olmak gerekmiyor. Çünkü biz Türkiye’de yaşıyoruz... Burada her şey maç’tır, her şey maç taraftarlığının kof ve hoyrat sınır tanımazlığında cereyan eder bu ülkede... Bu ülkede insan tekinin o biricik hikayesinin hiçbir zaman anlamı olmamıştır...
Daha henüz 13 yaşındaki çocuğu, gittiği okula bakarak “hainler listesi”ne almak, onun aklından asla geçmese bile onu özenle bu koşullarda büyütebilmek gayreti, başka hangi ülkede devam ediyor? Hayatı boyunca sadece üç yıl gittiği okulun ceremesini çekecek fidanlar, bundan sonrasında hep bu işaretle çağrılacaklar: “Meslek Liselidir o! İmam Hatiplidir o!”... Başbakan olabilir ama devlet memuru olamaz!
Bu nasıl bir yüktür? Bu ağırlığı tartacak kişilerin yetişkin değil küçük birer omuz sahibi çocuk olduğunu düşünerek de cevaplayalım, bu nasıl ateşten bir yüktür?
Tahterevallinin öbür yanındaysa yaşça, kiloca ve statüce asla bu çocuklarla denk olmayan, ağır yetişkinler oturuyor... Kimi baş yazar, kimi profesör, kimi milletvekili, kimi medya patronu, kimi sayılı zenginlerden... Saçları ağarmış, demirden kasaları ve banka kartları epeyce yüklü, yüzlerindeki deriler epeyce gün görmüş, korunaklı ve kalın büyükler... Bu nasıl bir maç, söyleyin allahaşkına?
Tahterevallinin bir köşesinde 13 yaşındaki çocuklar, diğer köşesinde yüz yaşına ramak kalmış büyükler... Bu nasıl bir maç? Bu nasıl bir maç?
Oysa en güzel şarkıları hayatın, 13 yaşlarındakilere yaraşır... Onların eline tutuşturduğumuz Orta Atlas’lardaki Türkiye Haritası, sadece coğrafya derslerinin bir materyali değil, hepimizin yarınlarıdır. Gençler ve çocuklar, “Bu Ülke”nin varolabilmesi için en temel şarttır... Oysa siz, Türkiye’yi, basmakalıp çoğaltılacak kağıttan bir harita olarak görüyorsunuz. Çocuklarını ve gençlerini, aslında o haritanın sağlaması olarak hiç de hissetmeden...
“Hainler” ve “Ciciler” olarak, daha 13’ünde ikiye ayırdığınız çocukların eline aynı haritayı vererek soruyorsunuz sonra da; “Türkiye’nin yüzölçümü kaçtır?” diye... Hainler için giderek küçülttüğünüz hatta yok ettiğiniz o haritada, ciciler için yer açtığınızı düşünüyorsunuz... Oysa her defasında yanıltıyor bu hesap sizi. İşte bu yüzden her akşam rüyasına yattığınız “on yılda on beş milyon genç yaratma” ülkünüz bir türlü gerçekleşmiyor. Rüyanız çıkmıyor... Hatta gün geçtikçe kabusa dönüşüyor hayatın hakikati sizin için. Gündüzlerini de kabusa çevirmiş ihtiyarlar olarak yaşlanıyorsunuz...
Tahterevallide ağır basan taraf hep siz oluyorsunuz hesapta... Kendi ülkenize ve kendi milletinize karşı ilan ettiğiniz o maçı, her seferinde kazandığınızı düşünüyorsunuz... Oysa hayat, oyundan-yarışmadan ibaret değildir, bunu bir türlü anlamıyorsunuz. Sizin uydurmacadan tahterevallilerinizden ve kıytırık maçlarınızdan çoktan çıkmış da yürümüş yol almış oluyor hayat bu arada... Siz farkında bile olmadan...
Karşınızda kimse yok! Bunu hâlâ göremiyor musunuz? Maç çoktan bitti! Tahterevallide yapayalnızsınız, görmüyor musunuz? Sizi nefretleriniz ve hoyratlıklarınızla baş başa bırakmışlar çocuklar, bunu hâlâ idrak edemiyor musunuz?
Yıkım ve felakete dayalı kehanetlerinizin hiçbiri çıkmıyor. Darbe girişimlerinizin hepsi birer iğrenme sembolü haline dönüşmüş... Çok afedersiniz, büyükbabalarımız yaşındasınız ama, işte fos çıkmış bel bağladığınız tüm sustalılar...
Yani hayattır bu bahsettiğimiz...
Maç veya film senaryosu değil. Buradan kapadığınızda, kendisine akmak için başka yollar arayan ve bulan... Mermerle tıkadığınızda su olup sabırla delip geçen... Ve nasıl büyüyüp de boy attığına hep şaşırdığınız şu hayat!
Maç, çoktan bitti Bey’im... Siz en iyisi soyunma odasına gidip bir an evvel tere batmış formalarınızı çıkarın, dolaplarınıza yerleştirin. Aksi takdirde üşüteceksiniz...

VAKİT