İki gündür ne zaman televizyon ekranlarına göz atsam karşımda hep aynı kare.

Bir masa, masanın başında Başbakan ve Genelkurmay Başkanı, sağ cenahta başta, görev tanımının ne olduğunu hiç anlayamadığım Milli Savunma Bakanı, ve etrafta çok sayıda yüksek rütbeli subay.

Subaylar arasında da bir davanın bir numaralı sanığı Orgeneral Saldıray Berk.

Tüm çağrılara rağmen bir türlü savcılıkta ifade vermeye gelmeyen Orgeneral.

Ve o Orgeneral masada Sayın Başbakan ile birlikte resmi bir toplantıda.

Demokrasiye, hukuk devletine batı standartlarında inanan biri için gerçekten insanın içini burkan bir manzara.  

Bu manzarayı “masumiyet karinesi” gibi laflarla açıklamaya çalışmak nafile.

Keşke hiç yaşanmasa idi.

Bir davanın bir numaralı sanığının da “Eğitim ve Doktrinler Başkanlığı” gibi bir göreve getirileceği rivayeti var.

Ne diyebiliriz, haydi hayırlısı; hepimiz, TSK ve ne olduğunu bilemediğim o doktrinler için.

YAŞ dediğimiz kurum nedir?

Kamu bürokrasisinin bir bölümünün, silahlı bürokrasinin terfi ve tayin işlerini düzenleyen bir kurum.

Bu kurumun toplumun her kesiminin ilgisini neden çektiğini, basının bu kadar ilgi göstermesinin nedenini anlamak mümkün değil.

Bir albayan tuğgeneral, bir tuğgeneralin tümgeneral vs. olması bizleri neden bu kadar ilgilendiriyor?

Çağdaş bir ülkede, mesela İngiltere’de, Fransa’da bu konulardan kimsenin haberi bile olmaz.

Daha önce de yazmış idim, Orgeneral Sayın Koşaner’in Sayın Başbuğ’un yerine Genelkurmay Başkanı olacağının aylardır bilinmesi, açıklanmış olması bile başlı başına bir demokrasi skandalıdır.

Anayasa’nın 117. maddesi Genelkurmay Başkanı’nın Bakanlar Kurulu’nun teklifi üzerine Cumhurbaşkanı tarafından atanacağını hükme bağlar.

Oysa isim çok önceden bellidir, Bakanlar Kurulu ve Cumhurbaşkanlığı bir tür noter pozisyonuna indirgenmektedirler.

Genelkurmay Başkanlığı’na atanmaya rütbe olarak uygun isimler içinden Bakanlar Kurulu’nun siyasal tercih yapması ve bu siyasal tercihi Cumhurbaşkanlığına sunması çok daha normal ve demokratik bir hukuk devletine uygun bir usul olacaktır.

Askeri hiyerarşi içinde liyakat ve kıdem kriterleri açısından “bir kişinin” öne çıkması da tarihsel olarak çok anlamlı durmamaktadır zira bu çok derin liyakat ve kıdem çalışmaları sonucunda ortaya çıkan “ismin” Picasso’dan daha iyi resim yaptığını iddia etmesine, adalet adına bir sağdan, bir soldan adam astık demesine bu toplum şahittir.

Nereden bakarsanız bakın bu YAŞ denen kurum çok sorunlu bir kurumdur.

Son senelerde çok üst rütbelere kadar bulaşan darbecilik virüsünü bu YAŞ kurumu ve çok detaylı incelemelere konu olduğu iddia edilen dosyalar nedense son senelerde hiç teşhis ve tedavi edememiştir.

Veli Küçük Paşa’nın aldığı rütbe ve terfiler bile bu YAŞ kurumundan geçmiştir.

Acaba YAŞ, darbecilik virüsünü virüsten saymayan bir gelenekten mi gelmektedir?

Gel de bu YAŞ’ı ciddiye al.

STAR