İki Ölüm Tek Fail
Gezi ile Kobani kalkışmaları ne kadar benzerlikler içeriyorsa Mehmet Pişkin’in kendini imha eden eylemi ile Kürtçü Faşist çetelerin yağmacı, linççi ruh halleri arasında da o kadar bağlantı var.
GÜNEY UZUN / HAKSÖZ HABER
De ki: Benim namazım, ibadetim, hayatım ve ölümüm hep âlemlerin Rabbi Allah içindir. (En’am Süresi/162)
Yasin Börü ve Mehmet Pişkin. İki genç ve iki ölüm. İki farklı ölüm şekli. Yasin Börü on altı yaşındaydı. “Kobani’de IŞİD katliamı var” denilerek sokakları savaş alanına çeviren PKK’lı çeteler tarafından Diyarbakır’da linç edildi. Yanı Yasin kendi istemi ile ölmedi. Katledildi. Hem de vahşice. Gözlerini kan bürümüş, kana susamış kan emiciler, Kürt Faşistleri, Apoperest caniler tarafından şehit edildi. Onu öldürenleri Kur'an-ı Kerim'in hayvanlardan da daha aşağılık olarak ifade ettiği “esfelis safilin” şeklinde tarif etmekte. Yasin Börü ve arkadaşlarının linç edilmelerinin kamera kayıtları ortaya çıktı daha sonra. Birileri bu kan içme ayinini gizlice çekmişti. PKK’lı Faşistlerin Kobani için Yasin’i kurban etme ayininin ortaya çıkan 3-4 dakikalık görüntülerini sonuna kadar izleyemedik. Yüreklerimiz dayanamadı sonuna kadar izlemeye. Yasin Kurban Bayramında paylaşmanın, dayanışmanın en güzel örnekliğini göstermek için yoksullara kurban eti dağıtıyordu. Tüketim kültürünün, kapitalist dünyanın anlamadığı, anlamlandıramadığı paylaşma ve infak ibadetini, kardeş olmanın gerekliğini yerine getiriyordu. Yasin Börü’nün katili İslam ile bağı koparılmış, ateist, pagan bir Kürt gençliği “var etmek” isteyen bir zihniyet. Bu nedenlerden olsa gerek Yasin’in şehadeti Mehmet Pişkin kadar gündem olmadı, dikkat çekmedi.
Mehmet Pişkin Öldü
Mehmet Pişkin ise intihar etti. Canına Nişantaşı’nda ki evinde, şarap ve müzik eşliğinde kendi istemi ile son verdi. İntihar videosunu paylaştı ve Pişkin’in ölümü bir anda başta sosyal medya olmak üzere en çok tartışılır-konuşulur gündem maddelerinden biri oldu. Yaklaşık on dört dakikalık videoyu birçok insan izledi. Mehmet Pişkin laik, seküler kesimlerin özlediği, istediği genç prototipi. ÖDTÜ mezunu, iyi eğitim almış, iyi bir işi olan, ateist. Gezi eylemlerine katılmış. Gezi eylemleri sürecinde “beyaz yakalı” devrimcilerden, Fight Club- Dövüş Kulübü özentilerine denk düşen biri. Dövüşüp yüzü yara bere içinde iş yerine geldiğinde ne olduğunu iş arkadaşlarının sormadığı kahramanımız gibi, intihar etme eğilimini, arzusunu, kararını arkadaşlarına ve doktoruna söylediği, paylaştığı ve bu bilindiği halde onu kurtarmayan, engellemeyen bir çevreye sahip. Tüketim kültürünün bir nesnesi haline gelmiş bir insan. “İyi yaşa, eğlen, hep daha fazlasını iste” diyerek nefsin doyumsuzluğuna oynayan tüketim kültürü insanın varlık sorununu geçiştiriyor. Tüketim çarklarının her bir dişlisiyle sanal-geçici doyum hissi vererek insanın anlam arayışını, isteğini sürüncemede bırakıyor.