Gazze'den gelen görüntülerle uykuya daldım.    İnsanlığımın yağmalandığı o sahnelerle...
Evlatlarım kurşuna dizildi.
Düşen bir fosfor bombası oturma odamda ailemin yarısını aldı götürdü.
Ben-i İsrail kıyameti istedi.
Vermemek elde mi?
Gelin ve alın...
Hadi paylaşalım o kıyameti...
Kardeşlerim, insanlık bir a'raf'ın arifesinde... Farkında mısınız?
'Barikat bir sanat eseridir!' diye haykırmak nereden aklıma düştü?
Zihnime ve vicdanıma kakılı bir direniş çığlığı tüm vücudumu sarıyor.
Sözün bittiği gün yakın.
Farkında mıyız?
Bu ülke ve bu insanlık; dinimiz ve namusumuz bir avuç köpeğe mi bırakılacak?
Haysiyetsiz komplolar istemiyoruz...
Bu toprağa yakışmayan ikiyüzlülükleri ve tuzakları ifşa edip açık açık yüzleşmek gerek artık.
Evet, söz bitiyor...
Farkında mıyız?
Dalgalar dalgakırana dayandı...
O dalgakıran insanlığımızın dayandığı noktadır.
Bir Müslüman kız çocuğu öldü elimde...
Yanıklar içinde... Kanlar içinde...
'Hatte el Nasır... Hatte el Nasır...' diye son nefesini verdi...
Uykumdan uyandım o gece...
'Zafere kadar... Zafere kadar...' diyerek son nefesini vermiş o çocuk meğerse...
Şimdi ve burada ilan ediyorum ki...
Küresel bir intifada'nın arifesindeyiz... Burada... Bu ülkede de bu ateş yanacak...

Ortak kabuslarımız bize bunu haykırıyor.
Bir parça kalbi ve ruhu olan... Açın gönül pencerelerinizi...
O çocuklar fosfor bombaları ile yakılırken gözlerimizi ne kadar kapatabilir ve kulaklarımızı nereye kadar tıkayabiliriz?
Kardeşlerimizi yakarak öldürenlerin kanlı işbirlikçileri bu ülkede sinsi bir planın parçasıyken neden ve nasıl gerçekten kaçabiliriz ki?
'Hatte el Nasır... Hatte el Nasır...'
Yakındır.

AKŞAM