Ramona Wadi’nin MEMO’da yayınlanan yazısı, Haksöz Haber için tercüme edilmiştir.
İsrail'in eski başbakanı Ehud Olmert, planlanan insani geçiş alanlarını “toplama kampları” olarak nitelendirerek manşetlere çıktı. Olmert'in açıklamasına itiraz eden yok: “Filistinliler yeni ‘insani yardım şehrine’ sürgün edilecekse, bunun etnik temizliğin bir parçası olduğunu söyleyebilirsiniz.”
Kavram olarak etnik temizliğin bir parçası mı? Yoksa Siyonist sömürgeciliğin ve Nekbe'nin etnik temizliğinin bir parçası mı? İsrail kontrolündeki anlatının eksik bileşeni budur. Eğer Olmert sadece bariz olanı ifade ediyorsa ve sözleri bu kadar geniş bir şekilde haberleştirildiyse, neden Filistin halkının etnik temizlik, Nekbe ve soykırımla ilgili iddialarına ve yaşanmış deneyimlerine daha fazla ağırlık verilmiyor?
İsrail Savunma Bakanı Israel Katz'a göre, sözde insani geçiş bölgesi içindeki Filistinlilerin ayrılmasına izin verilmeyecek. İsrail Genelkurmay Başkanı planı “uygulanamaz” olarak nitelendirdi.
Bu arada İsrail Dışişleri Bakanı Gideon Sa'ar, Gazze'nin uzun vadeli kontrolü için herhangi bir planları olmadığını belirtti. “Gazze Şeridi'yle ilgili olarak sadece güvenlik kaygılarımız var” diyen Sa'ar, İsrail'in Gazze'de soykırım yaptığı yönündeki eleştirilere katılmadı. “Terör devleti bir devlet olarak ortadan kaldırılmalıdır.”
Bunlar İsrail'in Gazze'ye ilişkin anlatıyı nasıl kontrol ettiğinin son örnekleridir. Olmert toplama kamplarının kurulmasına karşı çıkıyor ama İsrail'in varlığını sürdürmek için daha fazla şiddete ihtiyacı olmasına rağmen bu karşı çıkışını İsrail'in sömürgeci varlığı ve şiddetiyle ilişkilendirmiyor. Katz, belirlenen bölgelerin nasıl işleyeceğini açıkça ortaya koyuyor ve ordunun genelkurmay başkanı planı uygulanamaz olarak nitelendiriyor. Ancak görünüşte birbirine zıt olan bu iki görüş arasında, uygulama konusunda anlaşmazlık olsa bile, İsrail'in hayatta kalmak için etnik temizliğe ihtiyaç duyduğu konusunda zımni bir anlaşma var. Sa'ar ise kendisiyle daha da bariz bir şekilde çelişiyor: İsrail'in Gazze'yle ilgili sadece güvenlik kaygıları var, ancak bu kaygıları gidermenin tek yolu Gazze'yi ortadan kaldırmak. Tüm örnekler sadece Gazze'deki soykırıma değil, soykırımın yaygınlaşmasına da katkıda bulunuyor.
Dahası, tüm açıklamalar, resmi tamamlayan önemli ekler gibi, Filistin halkını etnik temizlik ve soykırım anlatısına uydurmakla ilgilidir. Yine de, uluslararası toplum Filistinlilere kendi anlatıları, tarihleri ve toprakları üzerindeki haklarını vermeyi sürekli olarak reddettiği için bunlar oldu. Siyonist sömürgecilerin ve onların suç ortaklarının tarihinde bir rol oynamaya zorlandılar. Ancak en temel görünürlük biçimleri olan sömürgeciliğe karşı var olma ve direnme - soykırımın aksine uluslararası hukuka aykırı bir şey değil - bile reddedildi. İsrail'e soykırımı meşrulaştırma ve bir hak olarak manipüle etme alanı sağlamak için inkâr edildi.
Bir sonraki adım Filistinlileri daha da yalnızlaştıracaktır. İsrail artık soykırımdan haklar yarattığından, uluslararası toplum İsrail'in siyasi hızına yetişmenin yollarını bulmakla çok daha fazla meşgul. Elbette İsrail bunun zeminini çoktan hazırladı, bu da bizi Gazze'de Filistinliler için planlanan toplama kamplarına geri götürüyor. Uluslararası toplum, daha önceki Siyonist etnik temizlikle bağlantı kurmadan zorla yerinden edilmeyi kaç kez kınadı? Olmert toplama kamplarına karşı çıkabilir ama İsrail'in sömürgeci varlığına karşı çıkmayacaktır. Uluslararası toplum da öyle. Bu arada, soykırımda icat edilen siyasi doğruculuğun altında bir yerlerde Filistinliler katlediliyor, havaya uçuruluyor, paramparça ediliyor. Arka planın ortaya çıkarılması gerekiyor.
* Ramona Wadi, bağımsız bir araştırmacı, serbest gazeteci, kitap eleştirmeni ve blog yazarıdır. Yazıları Filistin, Şili ve Latin Amerika ile ilgili çeşitli temaları kapsamaktadır.