"İhsan kaptan gezi gemisi bu akşam hanımlar için ikinci bir sefer düzenlemiştir. Tatil köyünün kıymetli misafirlerine önemle duyurulur."

Kaptanın önemle duyurduğu haberine, gecenin içinden geçen faytonun çıngırakları eşlik etti.

Faytonun çıngırağına, animatörlerin emirlerine iteat eden tesettürlü genç kızların ritmik alkışları .

Tesettürlü genç kızların /kadınların herkesin önünde ulu orta oynayışlarına, henüz kırkı çıkmamış bir bebeğin sesi katıldı sonra.

Bütün sesler birbirine eşlik etti.

Kaptanın sesi, faytonun sesi, alkış sesi, bebek sesi.

Denizin dilini bilmeyenleri ürküten bir ses bütün seslerin birlikteliğini ansızın bozdu. Dalgalar deli deli dövmeye başladı kıyıyı.

Korkulacak bir şey yoktu aslında. On dakika önce açıklardan geçmiş büyük geminin oluşturduğu dalgalardı gelen.

Denizin dilini hiç bilmeyen.

Ama sanki denizsiz var olamayacağına.

Sanki tenindeki güneş lekelerini herkese göstererek denizsiz olamadığını ispat edeceğine.

İspat edince, kendisini bir türlü uygar saymayanlara karşı uygarlık beratı alacağına.

İnananlar!

Birden patlayan dalgalardan korktu.

"Tusunami mi bu len" dedi on üç on dört yaşlarındaki bir erkek çocuğu. Ondan biraz daha boylu, ama belki de yaşı aynı olan "hadi oğlum" dedi. "Tatilde tusunami mi olur?!"

Bankın üzerinde oturan kadın çocukların sözünden çok başka çok derin bir anlam çıkardı. Söyleyene değil söyletene bak.

Gözü; bulutları peçe edinmiş de kendini bir gösterip bir saklayan dolunaya takıldı. Tatilde tusunami mi olur mu oğlum diyen çocuğun sesi, kalbinin tenhalarında yankılanmaya devam etti.

Anlayış buydu işte. Tatilde her şey mübah lakin ölüm yasak. Ölüm yasağına kim uyacak. Azrail mi?

Gözü altın top gibi parıldayan aya takılı kalmışken, sanki sesini duyurabilekcekmiş gibi, ne zaman büyüdün sen bu kadar dedi.

Daha çocukluğunu bile görmemişken.

Ne zaman bu kadar büyüdün!

Sen bu kadar büyürken ben neredeydim ne yaptım?

Biri duysa deli derdi kadına. Sıyırmış kafayı.

Kadın kendini görüp sıyırtmış diyecekleri gördü, onların eğlenmekten kimseleri göremeyecekleri demde.

İçini derin bir hüzün kapladı.

En son gökyüzüne Miraç Gecesi baktığını hatırladı.

Göklere bile bakmayan gözlerim kime bakıyor Rabbim dedi. Kime bakıyor! Kime bakıp da kimi görüyor!

Göklere bakmayı unutmuş kalbin basireti mi olur?

Allah'ım basiretimizi arttır. Senin iyi dediklerine iyi, kötü dediklerine kötü diyenlerden eyle bizi. İyi ve kötüyü hiç bu kadar birbirine karıştırmamıştık .

Berat Geceniz mübarek olsun.

Yeni Şafak gazetesi