Gecelere vururken yüreğimiz

Ne de çok düştük meçhullere

Çıldırmış bir çağın en kuytu köşeleriydi gönüllerimiz

Aşkla inşa ettiğimiz

Ruhumuzun hangi nasrı dile gelse de anlatsa

Taşlarından taşırdığımız sabırları

Bizi ancak sessizliği duyanlar anlar

Mırıltısında sabahların yol alırken

Ne de çok yürüdük zamanları

Asır asır coştuk da saniyelerin içinde

Sakladık kederimizi, ekmeğimize azık edip

Çocuk gülüşlerinde teselli buldu ancak

Delik deşik olmuş umutlarımız

İlmek ilmek ördüğümüz kaderimizde

Her şahlanan atın yelerinden savrulduk

Dağların doruklarına

Özgürlük dedik ateşin adına

Neşemizi şehadet iklimlerinden soluyup

Kardeş dedik toprağın adına

Kedere güldük, hüzne âşık olduk

Davası dünya olandan hicret edip

Su dedik vuslatın adına

Her kopan fırtınada yağmur olduk

Çorak iklimlerin çorak ruhlarına

Aşkın adına rüzgâr dedik de

Estikçe yandık, yandıkça olduk

Sığ zihinleri ölüm bildik de

Zekâtında dirildik nice bilgilerin

Bulutların taşıdığı rahmeti gözlerimizden içirdik

Feri sönmüş canlara

Ve dahi geceye bile yüreğimizle sığınak olduk