Çölün sakini sinesi incinmesin

Kumullar elin oğluna el etmesin için

Yüzü umutla mücehhez bir adam

Karanlık basınca gelir

Toynakları kumaşla sarılmış at sırtında

Yeni köprüden geçirilen sahipsin at

Gibi cesur ve yalnız birkaç adamla

İçimizde ince uzun Selahaddin yeli

Düşler konağı yüklü söylence

Kudüs-ü şerifin bükümlü rüyası

Genç çiftler birbirine anlattığında

Mehir kabul edilen

Selahaddin Yusuf bin Eyyub

En çok onunla anılmak istermiş ehli salip

Huzurunda yargılanmak

Ona esir düşmek büyük düş

Azar işitmek bahtiyarlık kılıcıyla ölmek

Köpek uluması kulağı incitmezmiş

O ezan okuyunca şehre girince

Atının uzun örüklerini görünmez el örer

Kılıçlar bedenine kardeşmiş zırhına

Secdedeki alnı anlamazlarmış ancak

Utku sonrası mahviyet

Harflerden aşılar toplanır

Kuru dallar durur meyveye

Bir göz bir çağrı bırakır

İçimizde Selahaddin eli

Çarpar çırpınır şimdi ellerimiz

Taşların elinden öptüğü çocuklar büyür

‘Lawrence’ın ayarttığı bedevi ses’

Kostüm değiştiren ihanet boğulur

Sineyi deviren paslı suskunluk ölür

Dil damakta yosun tutmaz olur

Gözlerin saçları taranır

Ve içimizde Selahaddin seli

Süvarinin terkisinde bir tutam su sahrada