Gerilla Propagandasından Terör Gerçeğine: PKK
Örgüt ne kadar mağduriyet siyasetine yapışsa da, bu kez mağduriyet siyasetinin tutmaması karşısında daha da agresifleşiyor ve kendi kitlesine hakaretler ederek ajitasyon yapıyor. Ama ajitasyonun da bir işe yaramadığı görülüyor.
Serdar Bülent Yılmaz / STAR
PKK’nın canlı bomba eylemlerini rutine bindirdiğini görmekteyiz. Canlı bomba eylemleri, PKK gibi köşeye sıkışmış, manevra istidadını yitirmiş örgütler tarafından tercih edilmektedir. Bu da örgütün bir “gerilla” hareketi veya bir “halk” hareketi olma iddiasını geçersiz kılmakta ve tabanı olarak gördüğü kitlenin gözünde bile bir terör örgütü vasfı kazanmasına yol açmaktadır.
80’li yıllarda Kürtlerin PKK’ya yakınlaşmasının birkaç sebebi vardı. Bunlardan birisi Kürt sorunundan kaynaklanan çözüm arayışında PKK’nın kendisini bir adres olarak öne çıkarması, devletin de yanlışlarıyla Kürtleri bu adrese yönlendirmesiydi. Faili meçhuller, yargısız infazlar, gözaltında kayıplar, işkenceler, köy yakmalar ve zorunlu göç gibi devletin cürümleri halkın duygusal bir zeminde örgütle buluşmasını sağladı.
İkinci sebep ise örgütün siyasi kanadını oluşturan partilerin belediyeleri kazanması sonucunda oluşan meşruiyet alanının kolaylaştırıcı etkisi. Çözüm süreciyle bu meşruiyet alanı oldukça genişledi.