Asem Alnabih’nin electronic intifada’da yayınlanan yazısını Barış Hoyraz, Haksöz Haber için tercüme etti.

Gazze dışındaki bir arkadaşımla yakın zamanda yaptığım bir sohbet sırasında, Gazze ve halkına yardım etme arzusundan doğan samimi bir soru sordu: “Gazze için ne yapabiliriz?”

Bu soru – “ne yapabiliriz?” – Filistin'in işgalinin başlangıcından beri soruluyor, on yıllar boyunca tekrar ediyor ve İsrail'in yaklaşık 18 yıl önce Gazze'ye ağır bir abluka uygulamasından bu yana daha da acil hale geldi. Ve bugün Gazze'de soykırım yaşanırken, dünya bu soruyla yeni ve varoluşsal bir aciliyetle karşı karşıya.

Neredeyse her zaman verdiğimiz basmakalıp cevabı verecektim: Filistin, dünyadaki her özgür insanın davasıdır ve herkes bir şeyler yapmalıdır. Dua etmek en azından yapılabilecek şeydir; insanlar Filistin hakkında konuşmaya devam etmeli, farkındalık yaymalı, maddi ve medyatik destek sağlamalı vb.

Bu cevap geçerliliğini korusa da, gerçek şu ki arkadaşımın sorusu yanlış kişiye yöneltilmişti. Soykırıma maruz kalanlar, dışarıdakiler nasıl davranacaklarını söylemek zorunda mı? Gazze dışındaki arkadaşlarımızın, her dakika maruz kaldığımız katliam, açlık ve yıkımı durdurmak için ne yapabileceklerini bulmalarına yardımcı olacak fikirler üretmek için, yok edilme sürecinden bir iki saatliğine uzaklaşabilir miyiz?

Yetersiz

Birçok kişi, birçok sektörde Gazze için muazzam çabalar sarf ediyor. Ancak, bu çabaların toplamını ve soykırımı ve açlığı durdurma üzerindeki etkisini incelediğimizde, İsrail'i ilk haftalarda durdurmak için yetersiz kaldığı açıktır.

600 günden fazla bir süre sonra, kitlesel katliamlara tanık olmaya devam ediyoruz. Birleşmiş Milletler bile, İsrail'in Ekim 2023'ten bu yana Gazze'de 55.000'den fazla insanı öldürmesine rağmen, İsrail'i soykırımı durdurmaya zorlayan bağlayıcı bir karar çıkarmayı başaramadı.

Her şey dünyanın gözü önünde, filtrelenmemiş bir şekilde. Bombalamalar. Cesetler. Açlık. Yerinden edilme.

Aktivistler ve gazeteciler, her türlü dehşeti belgelemek için hayatlarını tehlikeye atıyorlar. Gazze dışındaki dostlarımız ve destekçilerimiz artık aracılara ihtiyaç duymuyor. Burada olanlar acı verici bir şekilde ortada. Her şeyi canlı olarak sosyal medyada yayınlayan aktivistlerin haber akışlarında, televizyonda ve gazetelerde tüm ayrıntılarıyla görebilirsiniz.

Bilgiye erişim artık bir engel değil ve bu, durumu anlamak ve sahada gerçek eylemde bulunmak için atılacak ilk adımdır.

Vietnam Savaşı ve Güney Afrika'daki apartheid gibi savaşları durdurmada kitlesel protestoların önemine bakarak kendimize şunu sormalıyız: Mevcut küresel mobilizasyon seviyesi Gazze'deki soykırımı durdurmak için yeterli mi?

ABD'deki kampüs hareketleri, Vietnam Savaşı'na karşı muhalefetin oluşmasında ve Güney Afrika'daki apartheidin sona ermesinde önemli bir rol oynadı ve bir kez daha Gazze'deki soykırım sırasında işlerin olağan seyrini bozmada kilit bir rol oynuyor. Buna karşılık, Arap dünyasındaki üniversitelerde, politikacıları Gazze'nin yok edilmesindeki suç ortaklıklarını değiştirmeleri için etkili bir şekilde baskı yapmak için neredeyse hiçbir hareket olmadı.

Dünyanın dört bir yanındaki vicdanlı insanlar, Gazze'deki soykırımın ölçeğine uygun bir şekilde ayaklandılar mı?

Gerçek değişim

Madleen gemisi, cesur ve etkili bir eylemin çarpıcı bir örneğidir. Bazıları Greta ve arkadaşlarının Gazze'ye ulaşamadıklarını, ablukayı kıramadıklarını veya yardım ulaştıramadıklarını söyleyebilir. Bu doğru, ancak katılımcıların bilerek hayatlarını tehlikeye attıkları bu tür olağanüstü ve cesur eylemler, diğer yaratıcı ve birikimli çabalarla birleştiğinde, nihayetinde sahada gerçek bir değişime yol açabilir.

Dünya çapında Filistin'i destekleyen yüz binlerce, hatta milyonlarca insan var. Öyleyse neden birçok grup, bir buçuk yıldan fazla süredir bizi boğan ablukayı kırmak için aynı anda Gazze'ye gitmiyor? Bin gemi düşünün, bir tane değil. Bin Madleen düşünün.

Şu anda Kuzey Afrika'dan Gazze'ye doğru ilerleyen bir hareket var. Neden daha fazla kitlesel hareket Gazze sınırlarına doğru yürüyerek, tüm uluslararası yasalar ve sözleşmelerin zaten onayladığı yardımı ulaştırmak için giriş izni talep etmiyor?

“Gazze için ne yapabiliriz?” diye sormayı bırakmalısınız – bu soru, tüm olası eylemlerin tükendiğini ima eder ve dolayısıyla eylemsizliği dolaylı olarak haklı çıkarır. Bunun yerine, insanlar zaten yapılmış olanların üzerine inşa etmeye devam etmeli, tüm kaldıraçları kullanarak bu ortak çabaların Gazze'de yaşanan soykırımı sona erdirmeye yardımcı olmasını sağlamalıdır.

Harekete geçmelisiniz. Bireysel olarak. Toplu olarak. Yaratıcı bir şekilde.

Yeni stratejiler ve yeni baskı noktaları bulmalısınız. Hedef açık: Soykırımı durdurmak.

Bu, yaralı ve yas tutan Gazze'nin kalbinden gelen bir mesajdır. Etrafımdaki bombardıman durmadan, aç bir şekilde bu satırları yazıyorum. Dünyadaki tüm özgür insanları harekete geçmeye çağırıyorum.

Meslektaşlarınız ve arkadaşlarınızla birlikte ayağa kalkın ve sahada bir şeyler yapmaya başlayın – ne olursa olsun. Gazze için ne yapabileceğinizi bana sormayın. Bu soruyu acilen kendiniz cevaplamalısınız.

Zaten yeterince biliyorsunuz.

Geriye kalan tek şey harekete geçmek.

Zaman kanla yazılıyor.

Bir şeyler yapın – hemen.

*Asem Alnabih, mühendis ve doktora araştırmacısıdır ve şu anda Gazze şehrinde yaşamaktadır. Gazze Belediyesi sözcüsü olarak görev yapmaktadır ve Arapça ve İngilizce olarak birçok platformda yazılar yazmıştır.